Erbakan Hoca’nın yazlığına, Altınoluk’a on sekiz yaşımda iken gitmiştim. Bulunduğum şehirden bir otobüs gitmiş, birkaç saat boyunca önce konuşması dinlenmiş, sonrasında da denetimlere geçmişti: Milli Gazete ne kadar satıyor, partiye ne kadar üye yaptınız, hangi ilçeye ne kadar çalışma için gittiniz vs. Teftişi bitirdikten sonrada bir sonraki hedefleri ve görevlendirmeleri bizzat kendisi yapmıştı.

Benim gönül dünyamda Erbakan Hoca’yı tanımam ise daha öncelere dayanıyor. Orta ikiden itibaren siyasi liderimin Erbakan Hoca olduğu, dini liderimin ise Mehmet Zahid Koktu Hazretleri olduğu bana öğretilmişti. Sonraki yıllarda Erbakan Hocanın ve çalışma arkadaşlarının birçoğunun Mehmet Efendinin talebesi olduğunu öğrendim.

Bizi yetiştiren kuşaklarda olduğu gibi bizim neslimizde de Erbakan Hoca’nın emeği ve gölgesi vardır. Sonsuz gayreti, her konuda bir çıkış yolu araması, azmi, mücadelesi bizlere hep örnek teşkil etmiştir. O hem bir ilim adamıdır, hem bir liderdir, hem de müntesibi olduğu cemaatinin terbiyesinde yetişmiş, nezaket sahibi bir bey efendidir.

Üniversitede okuduğumuz yıllarda sık sık genel merkeze, Hamidiye’ye gider fırsat buldukça konuşmasını dinler, cuma namazı çıkışında elini öper, okulumuza dönerdik.

1987 seçimlerinde günlerce arkadaşlarımızla, okullarımızı asarak ve birçok ekipler oluşturarak seçim çalışmalarına katıldık Seçim çalışmaları nedeniyle arkadaşlarımdan okulunu uzatanlar olduğunu hatırlıyorum. Kimisi şehirlere gidip günlerce kalarak çalışmalara katkıda bulundu, kimisi de miting meydanlarında hazırlık ve Hoca’yı karşılama ekiplerinde bulundu.

Benim de yirmi kişilik bir ekibim vardı. Saatler öncesinden şehre ulaşır, önce meydanı hazırlar, sonra şehir içine dağılır miting duyurusu yapar, Hoca geldiğinde Refah Partisi tişörtlerimizi giyer, arabanın etrafını sararak kilometrelerce şehir içinde miting meydanına koşardık. Tabi meydanın güvenliği ve sloganlar bizim işimizdi. Miting bitince yemek bulabilirsek yer, yoksa simit ve poğaça eşliğinde öbür şehre gece boyunca gider, erken ulaşırsak bulabildiğimiz bir otelde yatar, erken ulaşamazsak bizi ertesi gün zor bir gün beklerdi. Bu amaçla gittiğimiz Amasya’ da gecenin üçünden sabaha kadar çok zor vakit geçirdiğimizi hatırlıyorum.

Seçimlere birkaç gün kala da her birimiz kendi memleketlerimize dağıldık. Ben memlekette ilçe başkanını buldum. Arabasına bindik köy köy dolaşıp propaganda yaptık. Seçim akşamı da tekrar arabaya binip oyumu kullanmak üzere Ankara’ya hareket ettim.

Şüphesiz ki sadece biz değil, bütün imkansızlıklara rağmen her il ve ilçede ibadet aşkıyla bu partiye gönül vermiş insanlar büyük gayretler gösterdi. Bu uğurda çok hatıralar, çok hizmetler vardır. Gelecek nesillere ulaşması için bu gayretler yazılmalı ve tarihin hafızasına girmelidir.

Bu çalışmalarımızda birçok tatlı hatıramızın yanında acı bir hatıra da var. İnegöl mitinginde yakın korumalarından biri arabanın kapısını acele kapatınca Hoca’nın kapıya sıkışan parmağı kopmuştu. Meydanda bir şok yaşanmış, sızısı bütün yürekleri yakmıştı.

Her canlıyı bulan ölüm Erbakan Hoca’yı da buldu. Umarız ki çok yorulduğu ve çok çileler çektiği bu fani dünyadaki amellerinin ecrini dar-ı ukbada tam olarak alır.

Allah rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun.