65 yaşında emekli olmayı bekleyenler için revize şiirimiz.

Yaş 65

Eder yolun yarısı.

İkinci yarıda da emekliliğin tadını çıkartmak için sahaya çıkılacak. Tabi mağlubiyet kesin değilse. Türkiye’ de emeklilik yaşı 65’e yükseltilmeden önce ciddi bir araştırma yapıldığı kanaati maalesef yok. Sırf AB yolunda ilerleme moduna göre alınmış ve uygulamaya konulmuş bir kanun. Bizim normlarımıza ve iş yapış şekillerimize uyar mı. Toplumumuzun davranış şekillerine uyar mı. Aile kavramı bundan nasıl etkilenir. İnsanlar istikbal kaygısına düşerse yardımlaşma duyguları hangi yöne doğru kayar.

Zekat müessesesi bundan nasıl etkilenir. Kapitalist sistemin düşmanları, bu gidiş kapitalizmi zirveye çıkartır. Ben yaşadıktan sonra başkasından bana ne diyen bir topluma doğru gider. Her çalışan emekli olmadan önce hangi huzurevinde kalacağının hesabını yapmaya başlar.

Hangi sektörlerde, hangi kademelerde insanlar 65 yaşına kadar çalışabilirler.

Misal; 35 yaşında futbola devam edebilen kaç kişi vardır. Peki 40 ya da 50 mümkün müdür. Her futbolcu teknik direktör veya antrenör olabilir mi.

Sektörler ve kariyer yolları için bu konuyu biraz derinleştirmekte fayda vardır. Her çalışan 65 yaşına kadar aynı performansta çalışabilecek midir. 50 veya 55 yaşında olan birinin bir problem ya da ekonomik krizde işini kaybetmesi halinde yeni iş bulabilme şansı nedir.

30 yaşın üzerinde devlet memuriyetinin kapısı kapanıyorsa, sektör değiştirmek veya yeni bir kariyer planı yapmak isteyen çalışan, emekçi, memur ismini ne koyarsanız koyun hangi yolda ilerleyecek.

Otoyollara çakıl döktüler ise, engebeler koyuldu ise yeni kariyer planını hangi güzergah üzerinde yapacak.

Polis ve askerler gibi yıpranma payları olanlar belli bir yaşta emekliliklerini hak edip emekli olabiliyorlar. Yaptıkları işte belli bir sürenin sonunda kıdemlerinden kaynaklanan rahatlıklara kavuşabiliyorlar. Peki diğerleri. Pek çok sektörde ve branşta bu mümkün değildir. Hele hele kurumsallık adına şirketlerde meydana gelen at yarışı misali hedeflere ileri yaşlarda nasıl ulaşılacaktır.

50-55 yaşında hala alt kademelerde, koşturmak zorunda olanlar, hala gençlerle yarışmak zorunda kalanlar.

Herkes patron olamayacağına göre, herkes yönetici olamayacağına göre. Sisteme nasıl angaje olacaklar.

Sistem tam olarak tıkanmadı. Az daha var.

Bu sömestre tatilinde orta dereceli okullarda 15 milyon evladımız karne aldı. Bu demektir ki yaşı 6 ila 18 arasında olan 15 milyon kişi vardır.

Allah evlatlarımıza sağlıklı ve uzun ömürler versin; yaş ortalamasını 12 kabul edersek 8-10 yıl sonra 20-22 yaşını ikmal etmiş erkeklerde ise pek çoğunun askerlik görevlerini bile yapmış ve iş arayanlar olduğunu düşünürseniz, işsizliğin boyutlarının nerelere uzanabileceğini tahmin edebiliyor musunuz.

Her yıl 1,5 milyon gencin üniversite kapılarında ter döktüğünü (bu sayı bir kaç yıl sonra 2 milyon barajını aşmış olacaktır) ancak 500 bin şanslı gencin sınavı geçerek üniversiteli olabildiğinin, diğerlerinin bir sonraki maratonu beklemesi gerektiğinin ve en fazla 3 yarıştan sonra artık yarıştan da çekildiklerini görüyor olmalısınız. İş bulmak için üniversite mezunu olmak ta yetmiyorsa geride kalanlar hangi iş kollarına yöneltilecektir.

Çalışanlarda emeklilik yaş sınırını beklemek dolayısı ile yaşlanma, fakat işsizlikte genç nüfusun artması.

Ana baba eline bakan gençlik. Çalışan yaşlı bir nüfus, sokakta dolaşan gençlik. İstikbalinden ümitsiz, belli bir süre ailenin imkanları ile idare etmeye çalışan fakat daha sonra kabına sığamayacak olan bir kitle.

Üniversite sınav sistemini kaosa çevirerek pek çok gencin düz elemanlar, vasıfsız işçiler statüsünde iş arayanlar ordusuna çevrilen sistem.

Bu gençlik bu yaşında iş bulamıyorsa kırkından ellisinden sonra nasıl iş bulacak.

Bunun izahını yapacak bir yetkili varsa çıksın meydana. Formülü açıklayıversin.

Bu gün herhangi bir firmada 1 kişilik boşluk olduğunda 100’lerce kişi başvuruyor.

Hem genç, hem tecrübeli, hem güzel / yakışıklı yani prezantabl olsun isteniyor. Saçlarına ak düşenlere kimse bakmıyor.

İşsizlik veya istihdam imkanları bu şekilde devam ederse geriden gelenleri nasıl bir istikbal bekliyor.

Bu hem hükümetin, hem de statükoyu elinde tutanların problemidir. Asli manada hepimizin problemidir. Hiç kimse bu beni ilgilendirmez diyemez. Kendi ikballeri için sistemi tıkayanlar, gençliğin önüne engel üstüne engeller koyanlar bu vebalin altından nasıl kalkacaklar.

İşsiz yığınlar problemdir. İşsiz yığınlar kalkışmanın tetikleyicisidir. İşsiz yığınlar tehlikedir. Acilen bu sorunlara çözümler bulun.

Bu sadece siyasilerin işi değildir. Üniversiteler, sanayiciler hatta plan konusunda dahi askerler de bu konularda düşünmelidirler.

Sırf kendi statükoları muhafaza olsun, yağlı ekmeklerine kimse el uzatmasın diye sistemi kilitleyen zihniyet.

Aklınızı başınıza alın.

Bu bir sel gibidir, bir bulaşıcı hastalık gibidir. Taundur. Doğal afettir.

Sadece sizin hedef kitlenizi değil tüm toplumu yaralayıcı, bozucu etkisini gözünüzden kaçırmayın.

Zincir bir boşalırsa hiçbir şey ile kontrol edemezsiniz.

Ahmet TÜRKAN - HABERNAME