YA RABBİ SEN BİLİRSİN

Sokaklarda çocuklar gurup gurup

Oyunun her çeşidini oynuyorlardı

Seyrettim bir kenarda durup

Cennete oynayan yoktu

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Caddelerde insanlar sel gibi akıyor

Âvâre başlar sağa, sola dönüyor

Gözler vitrinlere ve âşüftelere bakıyor

Nazar ber kadem eden yoktu

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Çok şeyler öğrettiler yıllardır bize

Edebi, ahlâkı getirdiler dize

Aldatmak varken doğruluk neyimize

“Türküm, doğruyum” ise dillerde

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Saatlerce kuyruklarda beklemeyi

Bir görevlinin arkasından pineklemeyi

Yürümek, koşmak nere hep emeklemeyi

Ve de köle gibi el bağlamayı öğrettiler

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Kalleşliği, beleşi, emeksiz yemeyi,

Ayak ayaküstüne atıp demlenmeyi

Kuyruktaki insanlara sırt dönmeyi

Ha, bir de yüze duman üflemeyi

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Magazinle yatıp kalkmayı

Sövmeyi, dövmeyi, takım tutmayı

Teksas, Tommiks okumayı

Şey, açlık edebiyatı yapmayı

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Siyasîlere alkış tutmayı

Deveyi hamutuyla yutmayı

Horoz şekeriyle avutmayı

En acısı da, her şeyi unutmayı

Ya Rabbi sen bilirsin.

Topa falsolu vuruşu,

Mankenimsi duruşu,

Üç beş kuruşu

Hesap soruşu, çok iyi öğrettiler.

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Onlar öğrettiler, biz ne ürettik?

Var olan sermayeyi tükettik

Zulmeti kâim, nuru yok ettik

Riyalar hakim oldu bize

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Nifâk ürettik ve de bölmeyi

Ürettik mi Allah için ölmeyi?

Acıklı halimize çılgınca gülmeyi

Bir acayip, bir garaipleştik

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Hizipler, guruplar, dinler

İçerisinde bir sürü hâinler.

Ümmete yol gösteren kâhinler

Nereye varırız böyle?

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Günahlar ürettik ki, dağlar gibi

Bizi altında ezmekte çığlar gibi

Her yanımıza saplanmış tığlar gibi

Fark ettik taşın sert olduğunu

Ya Rabbi sen bilirsin.....

Ya Rabbi sen bilirsin,

Ya Rabbi, sen bilirsin

Yetim bebekler gibiyiz

Dilersen emzirirsin

Bizi aç kurtlara bırakma

Bilirim sen muinsin

Ya Rabbi sen bilirsin

 Abdülkerim Karaağaç