Korktuğum buydu işte,
Her aklıma gelişte;
Güzel Van’da, Erciş’te
Ciğerim yandı benim:
Yandığım Van’dı benim!..

Sanki bir mahşer demi,
Sarstı yurdu depremi.
Nuh’tan kalma bu gemi,
Bindiğim candı benim;
Gemim çalkandı benim!...

Nerede sevgililer?
Kim, hangi gözü siler?
Kul, Hak’tan neyi diler?
Dilim hep andı benim;
Bedenim kandı benim!..

Ulaştı tezden yardım,
Bir olup yara sardım.
Bu günler için vardım;
Şerefim şandı benim,
İçim doğrandı benim!...

Donuk bakış Yunus’tan,
Sorarken, çıkmaz us’tan!...
Kim mimarın, kim ustan?
Acıya bandı ben’im;
Kolum budandı benim!...

Otuz beş yıl önce de,
Van’da, Muradiye’de,
Niçin, nasıl, niye de:
Böyle bir ândı benim?
Ocağım yandı benim!...

Bitmeli artık cek-cak:
’Yıkılan yapılacak!...
’Gidenler gelmez, ancak...’
Cennet mekândı benim;
Kapım, kapandı benim!...

Alıştık ya ağıda,
Kader, yazdık kağıda;
Duysun solu, sağı da:
Sesim şivandı benim,
Her hücrem Van’dı benim!...

Biz ki delikanlıyız,
Depremle nişanlıyız!
Sağlam iş yapmalıyız!
Öyle mutlu olacak
Ruhum, huzur bulacak!...

Yedi nokta ikiden
Göçükte kalıp giden
Bin kadar bahtsız beden!...
Ey sağlar - istemeden-

Bugün çok figanlıyız!...
Canlıyız, hicranlıyız!...
Hep aynı vatanlıyız,
Tüm Türkiye, Vanlı’yız!...


Van ve Erciş’teki deprem felâketinden dolayı bütün Türkiye’nin başı sağ olsun. Sağ kalanlara Yüce Allah’tan sabır ve metanet, darülbekaya göçenlere rahmet niyaz ederim. Kurban Bayramımızı kutlarken hem Allah’a hem de birbirimize daha fazla yakınlaşmamıza vesile olmasını temenni ederim. Selam ve saygılarımla...