İnsanların çoğu hareket halinde.
Yaz mevsimi tatil mevsimi.
Okullar kapanır kapanmaz aileler yollara koyulur. Anasını babasını, kardeşlerini, konu komşusunu, evini barkını köyünü özleyenler.
Bir an önce varmak ister, kavuşmak sılasına…
Basar gaza!

Yol durumu bu kadar hıza müsait mi, seyir halindeki araçlar, bu kadar hıza müsaade ediyor mu, çok hız yapmaya insan bünyesi uygun mu, düşünmez!
Başka nasıl biter bu yol diye düşünür, besbelli!
Durmadan dinlenmeden direksiyon çevirir, uzun süre uyumadan devam eder yola, kimi zaman zikzak dokur yolda, çoğu zaman sinyal vermeden sollar.
Gel gelelim bir anlık dalgınlık neticesi hasreti büyür, kavuşması öteki dünyaya kalır.

Ölüm bir gün hepimizin kapısını çalacak, bundan kaçış yok.
Ama bizim hatamız yüzünden insanlar ölmemeli.
Hatalı hareketimiz nedeniyle kendimiz ölürsek vebalinden kurtulabilir miyiz?
Lütfen düşünelim.
Öğrendiğimiz kurallar sadece sürücü belgesi almak için değil, tatbik etmek içindir.
Trafik kurallarına uyalım.

Tahrik eden sürücülerin kışkırtmalarına aldırmayalım.

Canımızı ve yanımızda yolculuk yapanların canını korumak görevimiz.
Sorumlu hareket edelim.
Devlet tek tek her birimizin peşine bir trafik polisi takamaz ki!

Medyaya da bir serzeniş;
Günde onlarca insanımızın öldüğü trafik kazaları köşe yazarları tarafından yeterince gündeme taşınmıyor. Çok okunan gazete yazarlarının bu ve benzeri konularda halkı uyarma, eğitme gibi görevleri olması gerekirken, işleri güçleri dedikodu yapmak.
Bazen bir akıllı(!) bir kuyuya taş atıyor, kırk akıllı onu çıkarmaya uğraşıyor.
Çıkarsalar ne işe yarayacaksa!
Dostlar yazarken görsün!

Eğitici öğretici yazılar yazmaya vakitleri yok.

Ayrıca niye uğraşsınlar ki, çoğu zaten nüfusun çokluğundan şikayetçi!

Kalan sağlar bizimdir diye de düşünüyor olabilirler.

Halkın gerçek sorunlarını yazsalar, trafik kazalarını azaltmak için araç kullananları trafik kuralları konusunda uyarsalar, eminim olumlu etkisi olur.

HAYDİ HEP BİRLİKTE TRAFİK TERÖRÜYLE SAVAŞALIM!