Beyaz, beyazdı bulutlar/Gölgeler buğulu, derin /Ah o hiç dinmeyen rüzgâr/Ve uykusu çiçeklerin.

Serin rüzgârlara pencereni aç!

Karşında fecirle değişen ağaç,

Bak, seyret ağaran rengini ufkun

Mahmur gözlerinde süzülsün uykun.

Bırak saçlarınla oynasın rüzgâr.

***

Garip, güzel, sonra mahzun

Işıkla yağmur beraber,

Bir türkü ki gamlı, uzun,

Ve sen gülünce açan güller

***

Gümüş çıplaklığı bir başka bahar

Olan vücudunu ondan gizleme.

Ne varsa hepsini boyun, saç, meme,

Esîrden dudaklar okşasın sevsin

***

Mor aydınlıkta bir çınar

Veya kestane dibinde;

Mahmur süzülen bakışlar...

***

Sen akşamlar kadar büyülü, sıcak

Rüyaların kadar sade, güzeldin, 

......  

Ömrün gecesinde sükun, aydınlık 

Boşanan bir seldi avuçlarından

Bir masal meyvası gibi paylaştık

Mehtabı kırılmış dal uçlarından

***

Severdim

Severdim onu geceleri

Aydınlık taşlar sanki uyurdu

Sessizliğinde

***

Yiterdi

kendi aklığında

Uçsuz

bucaksızdı düşü

***

Severdim

Düşünürdüm

düşünürdüm

ayrılışında onu görürken de

Baktıkça azalırdı

Öyle

ince bir yüzü

vardı ki...