Eline maddî menfaatler, para vesaire geçirmek için yaltakçılık ve soytarılık edip kendi vakar ve haysiyetini muhafaza etmeyen adama dalkavuk denir.

Gerek yerelde gerek ulusal ölçekte bu davranış biçimine esir olan kafa yapıları hastalıklıdır.
Bunlar için hayatın gayesi olan fazilet, şahsiyetli duruş, izzet ve haysiyet mefhumu çok da kıymet ifade etmez.
Varsa yoksa o an elde etmek istediği menfaattir.
Şimdi bu dalkavukluk neden durup dururken söz konusu oldu?

Çünkü gerçekten bu davranış biçimi bu topluma çok şey kaybettirdi ve hâlâ bu tip yalakaları etrafında görmek isteyen narsist yöneticiler olduğu sürece biz hakkın hatırını yüceltmek için verdiğimiz mücadelede zaman zaman bunlara yenilmiş görünsek bile asla izzet ve haysiyetimizi bütün dünyevi çıkarların üstünde tutmaya devam edeceğiz.

Evet iş hayatında her zaman yalakalara yer vardır.
Patronlar, siyasetçiler narsist kişilik özelliklerinden dolayı kendilerini sürekli pohpohlayan bu kişilere itibar eder ve onları sürekli yanlarında isterler.
Ne yazık ki yalakalık çoğu zaman bir üst pozisyona gelmek için veya çıkar elde etmek için işe yarıyor.

Bu gerçeği ifade etmekte fayda görüyorum:
Şartsız ve koşulsuz yönetici ve siyasetçilerin önünde el pençe duran, onlara şirin görünmek için kırk takla atan, her türlü numarayı yapan hakikatsiz insanlardan dolayı istifadeye medar olacak güzel işler üretemedik

Tabi şöyle iyi bir analiz yaptığınızda yalakalar arasında ilginç bir rakabet görmek mümkündür.

Ve malesef bu onların sayılarının artmasına da zemin hazırlıyor.
Bilgi, beceri ve hayatında bir başarı hikayesi yok.
E ne yapacak?
Tabi ki dalkavukluk yapacak.

Evet onların tek sermayesi dalkavukluktur...

Bu ülkede narsist yöneticiler ve siyasetçiler olduğu sürece yalakalar her zaman olacaktır.
Evet eğer çevrenizde yalakaların olmasını istemiyorsanız bunlara prim vermeyiniz.
Onları ödüllendirecek bir kültürün yerleşmesine fırsat vermemek gerek.

Elbete yanlış anlaşılmak istemiyorum ve altını çizerek söylemek isterim ki her övgü yalakalık değildir.
Sağlıklı bir iş hayatında çalışanların yeri geldiğinde yöneticileri eleştirmesi de hak ettiği övgüyü de vermesi gerekir.
Çünkü “Marifet iltifata tâbidir, müşterisiz meta zâyidir. İltifatsız mal zâyidir.”

Kişilerin başarıları takdir edildiği ve karşılığı verildiği müddetçe daha iyi sonuçlar elde edilir ve başarıların devamı sağlanır.

Bu nedenle her övgünün yalakalık olarak nitelenmemesi gerek.