Merhamet ve Din Üzerine

İnsan yaradılışının en büyük gerçeğidir rahmet. Rahim olan o kudretin ana rahmine seni emanet etmesiyle başlar zira hayat isimli serüvenin.Sonra seni şefkatle bağrına basan ve rahmet musluklarından akan bir İlahi ikram ile besleyen bir anne kucağında bulursun sen kendini.Sonra gözlerini açarsın, güneş tebessüm eder sana ve toprak besler seni ve ağaçlar ikram eder hediyelerini ve göklerden Allah’ın rahmeti yağar üstüne sağnak sağnak.Nefes alırsın ve nefes verirsin.Ve akleden bir kalbin varsa bunları verene şükretmek istersin..

Öyle istersin ki bu istek artık senin içinde bir sancıya dönüşür.Zira o fıtratın sesidir ve bir varlık sancısıdır..İyilik gören teşekkür etmek ister zira. Etmez ise küfran-ı nimet içre garkolur.İşte o dem yine bir rahmet eli uzanır sana.Kime ve nasıl teşekkür edeceğini öğretir o el sana. Rahman ve Rahim Allah adıyla.. Model alabileceğin alemlere rahmet  bir numune-i imtisal ile serfiraz kılar seni.Kitap ve hikmetle ödüllendirir seni.Bundan gayri herşeye Allahlı bakarsın.Göklerden yağan H20 değildir o yagmur sadece.. O bir rahmet-i İlahiyedir. İnsan yürüyen bir mahluk değildir sadece ve o halife-i rui zemindir.Çiçek botanik bir ot değildir sadece o Allah’ın kudretinin güzide bir eseridir. İnsanın bunları bilmesi ve anlaması işte o rahmetin bir neticesidir.

Allah’ın isim ve sıfatlarını hemen hepsi rahmet,bağışlamak ve şefkat anlamlarını içerir.Allah isminden sonra en büyük isim olarak bilinen Rahman özünde şefkatli demektir.Vahyin dilinde Allah için rahmet olmazsa olmaz olandır.Şöyle der o İlahi kelam : “ … O, merhamet etmeyi kendine gerekli kıldı.” (Enam:6:12) Onun için merhametten gayri bir şey yoktur bu alemde. Rahmeti herşeyi kuşatmıştır Onun. (Araf:7:156) Onun için Rahmanın adıyla başlar O ilahi kelam. Kelam, zaten yolcu olan insan için rahmetin ta kendisidir.Onun için nebi olarak gönderilen o üsve-i hasene vahyin dilinde bir rahmet peygamberidir. (Enbiya:21:107) İçi titreyen bir şefkat abidesidir vahyin tanıttığı o hak nebi. (Tevbe:9:128) Onun hayatı başta aşağı rahmet ve şefkat anlatılarıyla doludur.

Öyle ki o rahmet Yemame kralı Sumame bin Usal gibi katı bir kalbi eritmiş ve tevhid yolunun bir neferi kılmıştır. Kendişni nubuvvetin ilk yıllarında inciten Osman bin Talha’yı yıllar sonra Mekkeyi fethettiğinde incitmemiş ve onure etmiştir.Ebu Leheb’in kızı Durre için onu incitenelere önü inciten beni inciter diyerekten ikaz etmiştir. Ya peki mahlukata? Açlıktan ihmal edilmiş bir deveyi gördüğünde gözyaşlarını tutamadığını anlatır müverrihler. O rivayetlere kulak kabartmak lazımdır zira iman ettiğimiz kitap bunu doğrular. Vahiy onun şahsiyetini inşa etmişti. Henüz vahyin ilk yıllarında  gözleri görmeyen bir sahabiyi anlık ihmali, yerlerin ve göklerin yaratıcısı Allah tarafından ikaz edilmesine neden olmuştu.

Aslında cehennem dahi bir rahmettir.Zalimlerin izzetiyle mazlumların zilletiyle gittiği bu dünyada cehennem mağdur olanlar için rahmettir.Dünyada öyle zulümler vardır ki o zulme uğrayanların acısını dindirecek ancak Allahtir.Mazlumun acısına uzanan bir şefkat elidir cehennem.

Her imtihan bir rahmettir aslında.İnsanı pişiren ve ruhi tekamülüne netice veren bir rahmet. Yakup gözyaşlarıyla yıkamıştır gönlünü ve onu hasret ateşi inşa etmiştir aslında.. Yusuf kardeşleri tarafndan kuyuya terkedilince öğrenmiştir vefayı ve sadakati belki de onun için dik durabilmiştir Züleyha'nın karşısında.. Firavun'un husumeti ve adaveti Musa’nın direcini ve adalet duygusunu perçinlemiştir. Eyyup’un hastalığı onun kurbiyetine vesile olmuştur.

İşte duvarların ardında dahi bir rahmetin tecellisidir şahit olduklarımız. Mahkum olarak girdiği hapishaneden tövbekar bir mümin olarak çıkması bir rahmet-i İlahiyedir karanlık zindanlarda imanın aydınlığına kavuşanlara..

Evet evet rahmet bu fıtrat dininin hakiki karakteridir. Merhametini ve şefkatini yitiren bir müslüman için o din güneşini yitirmiş bir dünyaya benzer. Zira şefkat insanın içindeki dünyanın güneşidir.Rahmetini kaybeden bir yürek için artık siyah bir karanlıktır yaşamak.