Sinemaseverlerin merakla beklediği ünlü yönetmen Kutluğ Ataman'ın yönettiği “Kuzu” filmi 19.06.2015 Cuma günü gösterime girdi. “Kuzu” da başrolleri Nesrin Cavadzade, Cahit Gök, Mert Taştan, Sıla Lara Cantürk ve Nursel Köse paylaştı. Küçük bir çocuğun babası tarafından kurban edileceğini sanması üzerine gelişen olayları hikâye edinen film Türkiye'de ve yurtdışında toplam 11 ödül kazandı. Altın Portakal Film Festivali'nde “En İyi Film” dâhil 5 ödül alan “Kuzu”, Berlin Film Festivali'nden de “Uluslararası Sanat ve Deneme Sineması Konfederasyonu (CICAE) Özel Ödülü” ile döndü.

Kutluğ Ataman'ın yazıp yönettiği, 26 Aralık 2014’te gösterime girmesi planlanan “Kuzu” filminin gösterim tarihi, yönetmen Ataman’ın annesinin ani ölümü nedeniyle ertelenmişti.

Filmin hikâyesinden bahsederek başlayalım…

Anladığımız kadarıyla yaşadığı köyün en fakir ailesinin hanımı olan Medine, oğlu Mert’in sünneti için köyde ufak da olsa bir şölen yaparak toplum içerisinde “Ben de varım” diyebilmeyi çok arzular. Şölen için tandırda pişirmek üzere bir kuzuya ihtiyacı vardır. Bunu elbette kocası İsmail temin edecektir. Ancak İsmail, şehre gelen şarkıcıya kendini kaptırır. Hikâyenin ilginç yanı ise Mert’in, ablası Vicdan ile olan diyaloglarıdır. Daha doğrusu ablasının anlattıkları… Vicdan, eğer sünnet düğünü için kesecek kuzu bulamazlarsa Mert’in kesileceğini söyler ve kardeşini de buna inandırır. Haliyle de Mert’in içine kurt düşer. Bütün bir film boyunca bu kurt ile Mert’i halden hale düşerken görürüz. Şölen gerçekleşir, ancak Medine, köydekilere ve elbette kocasına öyle bir ders verir ki… Sonundaki bu dersi izleyeceklerin keyfini hissetmesi için söylemeyelim.

Politik çıkışlarıyla tanınan bir yönetmen olsa da Kutluğ Ataman, ülkemizin ‘bir sonraki filmi’ merak edilen yönetmenlerinden biri. En azından benim için öyle. "Kuzu" kendisinin prömiyerini Berlin Film Festivali’nde yapan, yönetmenlik hayatının beşinci filmi. Altın Portakal’dan büyük ödülle dönmeyi başaran Kuzu, 2014 yılının son demlerinde kendi kendini “2014”ün en iyi yerli filmi olarak ilan etmiş, bu ilanı bir ifade haline getirerek afişine basmıştı. Ancak filmin gösterimi 2015 yılına kayınca, kendi ifadesiyle “2014 yılının en iyi yerli filmi” olma iddiası boşa çıkmış oldu. Neyse ki bu ayrıntı filmin kalitesini görmemizi engellemiyor.

Öncelikle hakkını verelim, Ataman’ın hikâye kurulumunda bulduğu fikirlerden bazıları pek parlak duruyor. Fakat bu noktada (hemen hemen bütün yönetmenlerimizin düştüğü hataya düşüyor Ataman) kutsal hatta büyük dinlerin en önemli ibadet ritüeli olan KURBAN konusunu özellikle İSLAM açısından besleyecek bilgiye vakıf birisi ile çalışmamanın şaşkınlığını hissettiriyor. Bilenler açısından babanın isminin İSMAİL, küçüğün adının MERT olması hikâyeyi tersyüz etme olasılığını ortadan kaldırmış. Babanın adının İsmail olduğunu öğrendiğim anda filmin nasıl bir sonla biteceğini anlamam bir oldu. Ayrıca, filmin en vicdansız karakteri olan çocuğa Vicdan adının verilmesi de ironiden öteye gidememiş maalesef.  

Film, yaşadığı çevreyi halen anlamaya, anladığı anlarda da sindirmeye çabalayan Mert’te kaldığı ölçüde kuvvetleniyor. Tam bu noktada Mert’i oynayan Mert Taştan'ı kim keşfettiyse tebrik etmek gerekir diye düşünüyorum. Mert’in gözlerinden hem korku hem de neşe, yani iki zıt ve uç duygu, gerektiği anlarda, kolayca hissediliyor. Mert’in babası tarafından köşeye sıkıştırılıp, sesinin kesilmesi ve kısık sesiyle melemeye başlaması son zamanlarda seyrettiğim en çarpıcı sahnelerden birisi olmuş. Filmin bence içinde barındırdığı çaresizliği en güzel anlatan sahnesi diyebilirim.

Mert’i anlatıp, Vicdan’ı es geçmek haksızlık olur. Vicdan’ı canlandıran Sıla Lara Cantürk ismini bir yere not edin. Geleceğin önemli oyuncularından birisi olacak. Kardeşini dolduruşa getirirken kullandığı dil ile annesine diklenirken ağzından çıkanları vücut dili ile öylesine güzel içselleştirmiş ki hayran kalmamak elde değil.

Nesrin Cavadzade, sorunlu ve fakir bir köylü kadınına göre aşırı sayılabilecek modern görüntüsüne rağmen, bildiğimiz oyunculuğunu sergilemiş. Bir hatırlatma olsun benden yana diye söylüyorum: Filmdeki banyo sahnesinin filmin bütünlüğü içerisinde ne anlam ifade ettiğini yönetmen bile izah edemez. Reyting için bu kadar ucuz numaraya başvurması Ataman’a ve bu numarayı kabul etmesi de Cavadzade’ye yakışmamış. Tam tersine filmin vermek istediği mesajın orada yitmesine sebep olmuş. O sahneden sonra Medine’nin içinden çıkılmaz sorunlarını cinselliğini kullanarak çözeceğini zannediyorsunuz. Anlam kaymasına uğrayan sahne, filmin anlatmak istediğini örselemiş. Ayrıca, yönetmen için önemli midir bilmiyorum ama filmi izlediğim salonda izleyiciler arasında azımsanmayacak sayıda bulunan başörtülü bayanların bu sahneden rahatsız olduğunu da hatırlatayım.     

Kuzu’nun önemli artılarından bir tanesi, doğal güzellikleri, kış mevsiminin o tatlı zorluğunu, köylüler açısından harika yansıtması olmuş.

Kuzu, vazgeçtiklerimizin değil aslında vazgeçemediklerimizin hayatımızı şekillendirdiğine dair güzel bir senaryonun, iyi sayılabilecek bir film diliyle buluşmuş halini bize sunuyor.

Yönetmenden ağır bir drama beklerken sıkılmadan izlenebilecek nükteli bir yorumla filmini iyi harmanlamış Ataman.

2015’in en iyi Türk filmi olamayacağını söylemek kehanet sayılmasa da, Kuzu, eli yüzü düzgün bir film olarak sinemaseverlerden ilgi beklemektedir.

Künye

Senaryo: Kutluğ Ataman

Yapım: Detailfilm, Medienboard Berlin-Brandenburg, World Cinema Fund

Ülke: Türkiye, Almanya

Uluslararası Dağıtımcı: The Post Republic

Türk Dağıtımcı: Mars Dağıtım

Yapımcı: Kutluğ Ataman, Fabian Gasmia, Henning Kamm 

İdari Yapımcı: Catharina Schreckenberg

Yapım Tasarımcısı: Esra Çetinkanat

Görüntü Yönetmeni: Feza Çaldıran

Müzik: Mehmet Can Erdoğan

Kurgu: Ali Aga

Süre: 87 dk.

Oyuncular: Nesrin Cavadzade (Medine), Cahit Gök (İsmail), Mert Taştan (Mert), Sıla Lara Cantürk (Vicdan), Nursel Kaya (Safiye), Şerif Sezer (Leyla), Taner Birsel (Adnan Bey), Güven Kıraç (Muhtar), Necmettin Çobanoğlu (Çoban), Emel Göksu (Şefkat)  

Yönetmen: Kutluğ Ataman