Tatlı dilli insanları sever misiniz? Ya iletişimde iyi olanları?

Ben de…

Bu konu önemli…

İletişimin hayatımızdaki yeri mutluluğumuzla bire bir bağlantılıdır.

İnsan, söze nasıl başlayacağını, nasıl konuşacağını, nasıl bitireceğini bilmeli. Bu da ancak kültürle olur. Kimileri ilk cümle ile kendini sevdirirken kimileri de farkında bile olmadan “Sen de kimsin?” tavırlarıyla kendinden soğutur.

Sizi görünce “Aman Allah’ım ne kadar hoş görünüyorsun,” diyen bir arkadaş mı tercih edersiniz yoksa “Ne oldu Karadeniz’de gemilerin mi battı?” diyerek söze başlayan birini mi?  İnsan yakınlarının gafını affeder ama samimi olmadıklarınızın söyledikleri ciğere batan mıh gibidir. Eğer, bir insanı görür görmez olumsuz bir ifade kullanıyorsanız bu sizin içinizdeki olumsuzlukların dışa vurumudur. O yüzden biz içindeki güzellikleri dostlarına aktarabilenleri tercih ederiz. Her zaman söylerim; sorunlu insan sorun çıkarır.

Geçenlerde bir misafirimiz önemli bir şahsı aradı, randevu talep etti. Öyle güzel bir konuşma yaptı ki biz dinlerken oturuşumuzu düzeltmek zorunda kaldık. Fakat telefonu kapattığında “Bu nasıl bir insan Allah aşkına, verdiği cevap makamına hiç yakışmadı” dedi. Haklıydı. Reddetmenin de bir usulü, edebi vardır ve bunca kibarlığa karşı onun sarf ettiği cümleler karşı tarafın kendisini küçük hissetmesine neden oldu.  Aslında küçülen, yanlış kelimelerle reddedendi. Tanımadığı bir insana karşı daha kibar, daha anlayışlı, daha mütevazı olması gerekirken küçük dağları ben yarattım havasıyla “İlgilenmiyoruz” demesi şaşırtıcıydı.(!) Gerçi aramızda bulunanların çoğu şaşırmadı,  “Evet, oldukça kabadır, işte bu yüzden kimsenin sevgisini kazanamadı” diye fikir beyan edenler oldu. Konuşma sanatı insanın ne olduğunu ortaya koyan en büyük meziyettir.

Mesleğiniz ne olursa olsun güzel konuşmayı öğrenmelisiniz. Esnafın ters konuşanından kim alışveriş yapmak ister? Ya da sizinle gerçekten ilgilenen, güler yüzle karşılayan birinden kim kopmak ister?

“Nasılsınız?” demeye bile üşenen, güler yüzü esirgeyerek kısa, ters cevaplar verenlerden oldum olası hoşlanmadım.

Söze başlamak da bitirmek de maharet işidir. Bu maharet önce ailede öğrenilir, okumakla geliştirilir ve tecrübeyle yerleşir.

Karşılaştığınız tanıştığınız insanlara karşı kibar olmak sizi yüceltir, tebessüm sünnettir. Olumsuz sonuçlar bile tatlı dille güzel ifade edildiğinde karşı tarafta haraba değil anlayışa imkân bırakır.

Kısacası bir insanın insan olduğunu konuşmasından anlarız, kıyafetle karşılayıp sözleriyle uğurladığımız nice insan bizleri hayal kırıklığına uğratmadı mı?

Artık uğratmasınlar, artık yormayalım birbirimizi.

Sevmek, üretmek, paylaşmak güzel şeylerdir.

Dedim ya bu konu önemli… Çünkü iletişimde olumluluk hayatta olumluluktur.