Köy ve kasaba hayatının çok güzel yanları var fakat, bu türlü kör kütük cahilâne tarafları da eksik değil. Bir arkadaşım; “ köy hayatı da çok monoton ya hu” dedi. Şehir hayatı monoton değil mi? sanki. Sabah kalk, işe git, saat on yedide işten çık, haberler, televizyon, saat (gece)11-12 de yat. Her gün yapılmakta olan bu değil mi? Farklı olan bir şey varsa söyleyiniz. Ne kadar bıktırıcı bir gün! Bunu köyde de, şehirde de bıktırıcı ve monoton olmaktan insanların kendi gayretleri ve kabiliyetleri kurtaracaktır. Mâdem hayat devam etmekte ve yaşıyoruz, öyleyse Allah’ı, insanı,  hayvanatı, eşyayı çok iyi tanımaya çalışmamız lâzım. İşte o zaman İşin, eğlencenin ve evin dışında ayrıca bir hayatın varlığını fark etmiş olacağız. O da bizi monotonluktan kurtarmış olacak inşaallah.
Bu anlamda hem köy hayatında, hem de şehir hayatında güzellikler bulmak mümkün. Köyü ve şehri çok iyi tanıdığım için bunları rahat söylüyorum. Çünkü, yirmi yılım köyde, otuz sekiz yılım ise şehirde geçti.      
Yani şimdi, şehirde yaşayan çocukların bu hayatı, hayatın bu veçhesini tanımaları, bilmeleri mümkün mü? Yediğimiz ekmekten içtiğimiz süte, manavlarda gördüğünüz envâi çeşit meyvelere, şekere, yumurtaya, una vs. aklınıza ne gelirse köy ve kasaba çocuklarının elinden geçmekte. O da yetmiyormuş gibi, her gün içerisinde yatıp kalktığınız, bazılarının yüksekliğine bakarken şapkalarını düşürdükleri gökdelenleriniz de onların eseri. O harçlar, iskeleler ve daha neler, neler. Zavallı, garip kardeşim, sizin keyfiniz yerine gelsin diye, aynı zamanda kapıcınız, evlerinizin temizlikçisi. Hanımına veya çocuğuna söz geçiremeyen bürokratlarınızın, omuzu kalabalıklı üstlerinizin yanında, mutlaka içindekileri kusacağı, fırçasını ister düz, ister zikzaklı atabileceği masum bir köylü çocuğu vardır. Hayatınız kolaylaşsın diye yetmez mi bu kadar kölelik beyler, paşalar. Biliyorum, onlar hayatınızı bu denli kolaylaştırırken, sizlerden hakları olan beş on kuruşu bile istemeye utanırlar. Hak ettiğini verirlerken bile, yarısını çok görürsünüz. Garibim, gücünden, kuvvetinden, beyninden, bedeninden o kadar rahmetle veriyor ki, hem de gülümsemesinden hiç eksiltmeden. Bu garibanların on tanesi, yüz tanesi bir araya gelse, bir tane bürokrat etmez sizin yanınızda. Demokrasilerde böyledir. Onlar hâşâ insan mı? ki! Etinden, sütünden, yününden, gücünden istifade ettiğiniz bir hayvan kadar bile değerleri yoktur.! Öyle değil mi? Eğer öyle olmasaydı, sizin gibi onlarda istedikleri şekilde giyinme, istedikleri okulda okuma, istedikleri gibi konuşma haklarına sahip olmazlar mıydı? Bir insan kimseye sormadan, izin almadan, üç beş kişiye evinde İngilizce, Türkçe vs. kurslar verebilir ve de hiç kimse “arkadaş, sen neden kanunsuz iş yapıyorsun” demez. Sorguya çekildiğini, böyle bir suçtan dolayı mahkemelik olduğunu hiç duyanınız var mı? Fakat, daha bir kaç yıl öncesine kadar kendi evinde üç- beş yavruya dinini öğreten, Kur’an dersi veren birisi görülüp yakalanmışsa, başına gelecekleri düşünmek akla ziyândı. Etrafınıza şöyle baktığınızda, eğer abuk sabuk işlerin, ham tıraşların, lâik yobazların, yolunmuş kazların, seksomanyak yıldızların ve daha nice starların ortasındaysanız, tam işgal altında tutulan memleketimdesiniz demekti. İpini koparanların, sağa sola boynuzu takılanların,  gericilik ve irtica sövgüleri yaparken bilmem neresi yırtılanların, heykelini dikdiklerinin ve bir şeylerin istismarını yapanların ve de bir kaşık suda fırtına koparanların yurdundasınız demekti. Kendini insan zanneden bazı bürokratların, ancak bu kadar adîleşebileceği bir yerdesiniz demekti. Bu cümlelerime alınacak olanlar da gene onlardır.
Elhamdülillah biraz düze çıktık, biraz hürriyete kavuştuk. Allah (c.c.) bu güzel günleri aratmasın. Hepimize bu rahatlığın kıymetini bilmeyi ve değerlendirmeyi nasip eylesin.
Dt.Abdülkerim Karaağaç