Allah’ını seven bu ara bana yaklaşmasın.

Patlamaya hazır bomba gibiyim. Kimseyi kırıp dökmek istemiyorum. Bu sefer toplayamayacağım kadar kırabilirim.

Kızgınım; çok kızgınım, işini yarım yamalak yapanlara, söz verip tutmayanlara, başkalarının hayatını oyuncak sananlara, dünyaya oturmaya geldiğini düşünenlere...Yazıklar olsun aldığı maaşın kuruşunu  hak etmeyen insan müsveddelerine. Hayır hasenatı gösteriş için yapanlara... devletin parası deniz diye düşünenlere.

Yazıklar olsun! Yakasına yapışıp “Kalk ordan da işi yapacak biri otursun!” diye bağırasım geliyor. Ne önersen tembelliğinden gelen bir itiraz. Olmaz diyerek işin içinden sıyrılmalar, yüzü kızarmadan pişkin pişkin reddetmeler. Hey Allah’ım! “Sayıyla mı veriyorsun bunları?” derler ya çileden çıkınca benimki o hesap.

Bu kadar işim ve sorumluluğum varken depresyona girmemek için direniyor ama “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” diyenler yüzünden bütün atasözlerini eleyip “batsın bu dünya” faslına geliyoruz.

Silkelemek lazım. Gücünün üstünde çaba sarfettiğini gördüğü halde aymazlıkla insan olduğuna inanamadığınız, inanmak istemediklerinizi iğneli elekten eleyeceksiniz. Kul hakkından, görevden, yardımdan habersiz dini nüfus cüzdanında yazılmasa şüphelenecek kadar düşmüş şahıslara Çin işkenceleri de az gelir.

Ya sabır çekmekten, altı üstü bileyim kurala görgüye uyayım derken uykularımı kaçıran gamsızlara yazıklar olsun. Hiç hoşlanmadığım ünlemi bile bana defalarca kullandıranları Allah’a havale ediyorum. 

Demiş miydim?

Allah’ını seven bu ara bana yaklaşmasın.

Patlamaya hazır bomba gibiyim. Kimseyi kırıp dökmek istemiyorum. Bu sefer toplayamayacağım kadar kırabilirim.