Yeniçeri Ocaklarında askerlere yemek dağıtılırken, mutfak meydancısı, elinde tuttuğu üzeri dualı kallavi koca bakır kepçe ile, evvela yağlı yemekleri ve pilavı dağıtır, sonra da aynı kepçeyi hoşaflara daldırırmış.

Hal böyle olunca, sofralara gelen hoşaf bakracının üstünde, bir parmak kalınlığında yağ tabakası yüzermiş. Bu durumu gören Yeniçeri ağalarından akıllı birisi, meydancıya emir vermiş. "Kepçeyi yağlı yemeklere batırmadan evvel temiz iken hoşafları dağıt, sonra yemek dağıtımına geç..." demiş.

Demiş ama, bu sefer sofralara giden hoşaf bakraçlarının üzerinde yağ tabakasını göremeyen Yeniçeriler:

"Hakkımızı yiyorlar, istihkakımızdan çalıyorlar, zira hoşafın yağını bile kestiler, yağlı hoşaf isterük..." diye kazan kaldırmışlar.

Yeniçerilerin bu isyanlarından sonra; hepimizin malumu olan Kurtuluş Savaşımız ki el kol sallayarak kazanılmadı. Karnı aç insanlar tarafından kazanıldı. Kalplerdeki inanç ve iman bize bu savaşı kazandırdı. O devirlerin yeniçerilerinin kallavi yemekler bulup üstünde yağ kaldı diye kazan kaldırması üstündeki yağ da alınınca da gördün mü yağımızı da kestiler gibi isyancı tutumlarından sonra ne olmuş dersiniz;

İşte o bereketli zamanda şimaran, herşeye muhalefet olanlar gün gelmiş ekmeksiz hoşafsız savaşa katılmışlar. İşte ne acıdır ki; 43ç Alay 1 Piyade Taburu 1 Bölük, 1917 yılı yemek listesi bu durumu fazlasıyla ortaya koymaktadır.

15 Haziran Sabah: Üzüm hoşafı. Öğlen: Yok. Akşam: Yağlı buğday çorbası ve ekmek.

26 Haziran Sabah: Yok. Öğlen: Yok. Akşam: Üzüm hoşafı, ekmek.

18 Temmuz Sabah: Üzüm hoşafı. Öğlen: Yok. Akşam: Yarım tayın ekmek.

8 Ağustos Sabah: Yarım ekmek. Öğlen: Yok. Akşam: Şekersiz üzüm hoşafı, ekmek yok

21 Temmuz 1917'den itibaren ordu emriyle ekmek istihkakı 500 grama indirilmiştir.

Kıssadan hisse; hiç bir canlı istemez ki alıştıklarından daha kötüye düşmek. Ayrıca kendi bindiği ağacın dalını kesmeye teşebbüs eden kadar hata yapan bir kul daha bulunmaz.