Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber,
Hiç güzel olmasaydı, ölür müydü Peygamber?

Necip Fazıl

İnsan ömrü doğarken alına yazılırmış. Sonradan ne bir dakika uzar ne de kısalırmış. Babamın hayat denen imtihan yerinde süresi dolmuş. Sayılı nefesi tükenmiş. Biz ne yaparsak yapalım elimizden hiç bir şey gelmezmiş. Onu geri getiremeyeceğimizi kabullenmekten başka çaremiz yokmuş.

27 Şubat Cuma günü babaannem vefat etti. Ve tam bir ay sonra 27 Mart Cuma günü babam vefat etti. Babamın hastalığı son zamanlarda ilerlediği için babaannemin vefatını söylemedik. Zaten kendi ağrıları yeterince şiddetliydi. Bir de bu haberle üzmek istemedik.

Hastalık ne olursa olsun insanın içinde her zaman bir ümit oluyor. İnsanoğlunda en son kaybolan duygu umuttur derler. Son ana kadar umudumuzu hiç yitirmedik. Ufacık bir ihtimal bile olsa dua ettik. En büyük sığınağımız dualarımız oldu.

Babamın hastalığının kanser olduğunu aylar önce ilk duyduğumuz gün kamyon çarpmışa dönmüştük. Kabullenmek istemedik önceleri. Sonradan kendimize gelip çareler aramaya koyulduk. Kemoterapi ilk zamanlar işe yarasa da belli bir evreden sonra hastalık tedaviye cevap vermemişti. Hızla ilerledi. Doktorların bile çaresiz kaldığı zamanlarda biz hiçbir şey yapamadık. Yaklaşık sekiz aydır kanserle verdiğimiz savaşı kaybettik. Babam mübarek bir Cuma günü öğle saatinde son nefesini verdi. Hakk’a yürüdü.

Ailemiz yakın zamanda iki cenazeyi birden toprağa verdi. Tabi ki bu Allah’ın takdiri. Bizim imtihanımız. Bize düşen sabırlı olmak. Allah’tan gelene razı olmak.  Kalabalık aile olmak böyle zamanlarda daha da güç veriyor insana. Hep bir aradaydık. Uzun zamandır görmediğimiz akrabalarımız bizi yalnız bırakmadılar. Allah hepsinden razı olsun.

Büyük hastalıklara yakalanan insanların şehit mertebesine ulaştığı söylenir. Tüm kalbimle babamın o mertebede olması ve çektiği tüm acıların günahlarına kefaret olması, mükafatını gerçek alemde alması için dua ediyorum.  İmtihanını başarıyla verdi benim babam. Asla isyan etmedi. Sabretti. Cennetin en güzel yerinde olacak inşallah..

Ölüm çok yakından dünyanın ne kadar geçici olduğunu hatırlattı bizlere. Hayatın çok kısa olduğunu ve daha dikkatli yaşamamız gerektiğini. Hamdolsun ki imanımız var ve her şeyin Allah’tan geldiğini biliyoruz. Kadere inanıyoruz. Hayrın ve şerrin Allah’tan geldiğini biliyoruz. İnancımız bizi güçlü kılıyor. Yoksa sabretmek kolay değil.

En güzel teselli cümlesi: “ Bir gün hepimiz ölüceğiz.”  Sürekli yaşamla ölüm içi içe. Kuru dallara can veren Rabbim insanlara vermez mi? Ölüm yok olup gitmek olabilir mi? Dünya hayatı geçici. Dünya bir imtihan yeri. Rabbim imtihanımızı kolaylaştırsın inşallah.

Taziye için beni arayan, yanımda olan, yalnız bırakmayan tüm dostlarıma, arkadaşlarıma sonsuz teşekkür ederim. Allah hepsinden razı olsun. Gerçekten insan böyle zamanlarda paylaşmanın önemini daha iyi kavrıyor. Ben önceleri taziye için birini aramakta, konuşmakta çok zorlanırdım. Acılarını tekrar tekrar konuşmanın incitici olabileceğine inanırdım. Ama şimdi eskisinden çok farklı düşünüyorum. Hayata çok daha farklı bir pencereden bakabiliyorum. Yaşamadan öğrenilmiyor bazı şeyler.

“İnna lillahi ve inna ileyhi raciun -  Şüphesiz biz Allah'tan geldik ve O'na döneceğiz."

Rabbim Kuran ahlaklı bir ömür yaşamayı, hayatımızı imanlı olarak sonlandırmayı bizlere nasip etsin inşallah... amin

Esra Gündüz