Güzel nedir? Güzel andır başka anları gölgede bırakan bir ihtişamla . Bir çocuğun şekerine bakışıdır güzel. Narin, berrak, katışıksız, karmaşıksız ... Güzel bir aynanın diğer yanıdır . Sağır olmayan kulak, gözün göremediği hakikat hepsi odur. Sevgi kadar sıcak, cân kadar yakın, mihmân kadar nazlı, âsumân kadar uçsuz bucaksız bir devlet. 

   Güzel bakan da göz  güzel gören de göz. İlla göz illa cân.  Ya bu gözlerden bakan kim , kim gösterir uykuda rengâhenkleri. Ayna  paslı, ayna  kirli, ayna  soğuk ve buğulu. Görmez güzelliğin güzelini. Bundandır,  aynada  güzel de aynı güzel olmayan da. Bülbüller yollamış Mevlâ hoş sesli, hoş cânlı . Kadri bilinmemiş bülbülün ta ki yollayana Mevlâ kargaları. Güzellik geçince anlaşılmış. Ne idi hikmet , hikmet ne idi? Hikmet güzelin kadrini kötü gelmeden bilmekti. Fark edebilmekti, gönül vermekti, güzel görmekti.

    Gönül dediğin bir sırça saray.  İçi de dışı da bir. Pamuk şekeri kadar yumuşak, uçurum kadar keskin, kıldan ince, eliften mağrûr , Kıtmîr kadar sâdık, karınca sabrı kadar muteber gönül. “Her şey zıddı ile kâim midir?  Her şey yaradılışta güzeldir. En güzel vasıflara bürünmüş şekilde görünür dünya aynasının siluetinde. Çirkin denilen , kötü denilen ne var ise dünyadadır. Halel getirir sâfiyâne güzelliklere dünya. Meydân dünyâ olunca  güzel kaybetmez güzelliğin ama gölgesi ağırca basar karanlığın. “Yere düşmekle cevher eksilmez kadr ü kıymetten” noksan olmaz değeri , sadece gizlenir. Sus pus olur.  Nasıl en değerli elmaslardan en iyi sarraflar anlar ise en güzele de bu karanlıklar içinde en güzel bakan ulaşır. Biz ona güzel sarrafı diyoruz. “Güzelliğin on pâr’etmez bu bendeki ‘aşk olmasa” . derler ya o cinsten .  Dünya az değil çok güzele durak olmuştur da güzelden anlayan sarraf pek az bulunmaktadır. Bu sebeple güzelin en güzeli hüsn-i mutlak da ancak hüsn-i sarrâf ile âşikâr olur.