Rap, rap, rap

Kıta dur,

Sağa dön

Selaaam dur

Bana bir madalya.

Anneme cansız bedenim

Karıma ise hiç.

Cocuklarım… kim ki onlar?

Yaşasın tüm kutsallar.

Fırat'mış, kıp kırmızı kan akıyormus,

Analar oğullarını kurtarmaya calışıyorlarmıs,

Duymustum anamın sessizce babama rüyasını deyişini

Oysa o zaman güneş inadına parlaktı

Ama nedense evren dar geliyordu yüreğime.

Henüz anlamamıştım, toprak ile anne arasındaki farkın ne olduğunu

Sahi kekikler ölü kokuyordu artık

Oysa babam öyle söylememişti bana dağları anlatırken

Belkide O'da bilmiyordu ondört yaşında ölen çocuğun annesininde göz yaşlarının olabileceğini

Kutsaldı herşey bu dağlara gelirken,

Kurşun bile namustu benim icin

Hiç aklıma gelmemişti bir kurşunluk nefesim kalana kadar

Sahi neydi son halifenin günahı?

Kac kuruşu vardı verirken son nefesini?

Kurşun O'un icin namus değilmiydi?

Gece olmazdı gündüzün ayı görmekle, ama birşeyler olmuştu güneşe

Kanım ondörtlük eşkiyanın kanına karışırken

Fırat artık kıpkırmızı akıyordu,

Kutsallar adına delik deşik edilmiş bedenleri taşırken