Gidiyorsun..

Bilmediğim uzaklara –ki bilmek de istemediğim..

Ardından gitme kal, diyemedim.

Gidiyorsun,

Elinde soba borularıyla, bir tutam kâğıt parçalarıyla…

Fırkateynlerde bizlere umarsızca haykırışlarınla!

Gidiyorsun..

Hafızalarda yer edinen ağlama duvarındaki içten gözyaşlarınla,

Görülen davalara aslanlar gibi müdahalelerinle.

Silahınla siyaset yapıp, emanet edilen kınalı kuzuları kurda kuşa baskınlarda yem edilmelerle..

Gidiyorsun,

Bir kez olsun, ‘Biz nerde yanlış yaptık’ diye sorma lüzumunu hissetmeden.

Gidiyorsun,

Senin çizgindeki siyasilerle son bir kez sarmaş dolaş..

Düzene son bir kez selam çakarak..

Git!

Ardından gitme kal diyemiyorum,

Git, bu son olsun.

Sen, sana dair.. ve sen gibilere bir son olsun.

Sen ve emsalini al da git;

sahile nazır mekanlara.. Huzur içinde kalın, hoşça kalın..

Ki ‘ocak’, Peygambere kalsın artık.

rkerpeten@gmail.com

RAMAZAN KERPETEN