„Tebessüm sadakadır“ buyurmuş alemlerin Sultanı, eşsiz insan Muhammed (a.s.m). O zaman durma sende gülümse hayata, sevdiklerine, hayvanlara, bitkilere alem içindeki herşeye. Ne demişler, ücretsiz bilettir tebessüm yürek yolculuğuna. Hiç pahalı değil çok ucuz. Hiç zahmetli değil çok basit. Zorlanmadan yapabilirsin sende. Haydi sevdiklerine davet çıkar. Onlara gülümse. Neşe ol. Umut ol. Güneş ol, erit sevgiye engel buz dağlarını. Tüm olumsuzlukları yık, devir ardı ardına, domino taşları gibi. Geçmişte yaşama, geleceğe bel bağlama. Sen SEN ol, şu anı hakkıyla yaşa. Yaşat insanlara. Karşılık beklemeden hem de. Küçücük bir tebessüm deme, sakın kücümseme. Unutmaki dağlar kum tanelerindendir.

Hayatımızda da çoğu zaman çoğu şeyleri küçük görüyoruz öyle değil mi? Mesela tebessümü! Unuturuz çoğu zaman manasını. Paylaşmayız kimseyle, hatta kendimizle bile. Asarız yüzümüzü kendimize ve çevremize. Hayatın lezzetlerinden mahrum bırakırız kendimizi ve onları. Oysaki o küçük gördüğümüz şeyler, ilerleyen zaman zarfı içinde can simidi olur belki de hayat okyanusunda bize, kim bilir.

Mutluluk almak değil, vermektir. Ne çabuk unuttuk bunu.  Bir şeyler verirsek mutlu olacağız. Karşı tarafa tebessüm verirseniz, karşı taraftanda gülücük alacaksınızdır. Ve siz de aldıkça mutlu olacaksınız.

Ne güzel ifade edilmiş:

“Tebessüm, bedavadır, alanı mutlu eder, vereni üzmez“.

Beleşi severiz. Tebessüm de beleşmiş madem, o zaman durmak yok ilk karşımıza çıkana verelim.

Kalplere giden yolu biliyorum, bir tebessümden ibaret. Peygamber (a.s.) evine  selam vererek ve gülümseyerek girermiş. Bizde öyle girelim. Girelim ki, bizi karşılayanlarda güzel karşılayabilsin bizi.  Çünkü “Lisan-i hal, lisan-ı kalden entaktır”, yani, hareketlerimiz, sözlerimizden daha fazla tesir eder. Aksini idaa edenler bir gün bunu muhakkak denesinler.

Denemeside beleş…

Müslümana yakışmaz asık surat. Tebessümdür onun hali. Tebessümün hatırası belki bir ömür boyu unutulmaz.

Haydi öyleyse;

GÜLÜMSE…