Geçen yıl postacının yanlışlıkla üst komşu yerine bana getirdiği kocaman kırmızı bir gül demeti çok mutlu etmişti beni. Utanmasam 'hımm kimden acaba' numarasıyla sahiplenecektim çiçekleri.Yapamadım tabi. Şimdi bazı arkadaşların 14 Şubat'a alternatif fikirler üretmeye başladıklarını görünce hatırlayıverdim o günü. Mâlum sosyal medyada Sevgililer Günü'nün yaklaşmasıyla bir hareketlilik başladı.Kutlamaya hazırlananlar bir yanda bu güne alternatif üretmeye çalışanlar diğer yanda. Eskiden olsa ben de bu alternatifçilerin rüzgârına kapılır böyle günlerin gereksizliğine dem vuran inceden inceye de bunun bir ecnebi taklitçiliği olduğunu îmâ eden yazılar için kalem oynatırdım. Ama şimdilerde hâlim tavrım farklı... Eminim ki yaş kemâle erdikçe ya da yaş aldıkça artık ne derseniz olaylara bakış açınız da değişiyor. At gözlüklerini bir yana bırakıveriyorsunuz. Elbette hâlâ belli değerlerin belli tarihlerle sınırlandırılmasına bunlar üzerinden ticari fayda sağlanmasına ben de çoğu insan gibi karşıyı olsam da konulara farklı açılardan ve yumusak bakabiliyorum artık. Kaale almıyorum dediğim günlere alternatif üretmek yerine onlara atfefilen anlamları biraz törpüleyerek faydalanmaya çalışıyorum. Konuyu toparlamam gerekirse sevmek; sevildiğini hissettirmektir karşıdakine. Böyle günler bahanesiyle de olsa en azından bir buket çiçekle mutlu olmaktan değerli hissetmekten mahrum olmasın isterim hemcinslerim. Varsın bunun adı Sevgililer günü hediyesi olsun. Nihayetinde Allah kalplerimize/niyetlerimize bakmayacak mı?