BEŞ yıl kadar önceydi, büyük bir tv'nin açık oturum programına davet edilmiştim. Televizyoncular öyle programlara zıt fikirli kimseleri davet ederler, tartışma ve kavga çıksın, reyting patlaması olsun diye. Bendeniz şahsen saldırganlıktan hoşlanmam ve yapmam... Her neyse, davetliler içinde Ergenekon bir hanım profesör de vardı. Reklâmlar için oturuma ara verilmişti, sohbet ediyorduk, hanım profesör "Ben de Müslümanım ama Şeriatı istemiyorum..." dediydi.

Onun kültürü Şeriatın ne olduğunu bilmeye yeterliydi ve o çok saçma ve çelişkili bir laf etmişti.

Açın ciddî sözlükleri, Şeriatın manasına bakın. Şeriat Kur'ândan ve Sünnetten çıkartılmış dinî hükümlerin topuna verilen isimdir. Namaz şeriattır, oruç, zekât, hac şeriattır. İslâm dininin ve şeriatın hükümleri başlıca şu fasıllara ayrılır:

İnanca ait bilgiler ve hükümler.

Temizliğe (Taharete) ait bilgiler ve hükümler.

İbadetler (Namaz vs.)

Muamelât: Nikah, talak, boşanma, miras, ticaret vs hükümleri.

Ukubat: Ceza hukuku ile ilgili hükümler.

Ahkâm-ı sultaniye, yani Müslümanların başlarına bir İmam veya Emîr seçmeleriyle, devlet ve siyaset işleriyle ilgili hükümler.

Vakıflarla ilgili hükümler...

Bu hükümlerin hepsi de müctehid alimler, fıkıhçılar tarafından Kur'ân-ı Kerîmden, Peygamber efendimizin (Salat ve selam olsun ona) Sünnetinden ictihad yoluyla çıkartılmıştır.

Gerçek başkentimiz İstanbul'da tarih boyunca iki büyük kanun mecmuası yapılmıştır. Biri Bizans imparatoru Justinyanus'un Digestleri, diğeri 19'uncu asırda hazırlanmış Mecelle-i Ahkâm-ı Adliyedir. Ahmed Cevdet Paşa bu ikinci kanunun birincisinden çok üstün olduğunu yazar.

Mecelle şeriata dayalı bir kanundur. Başında yüz maddelik bir kavaid-i külliye (temel prensipler) kısmı bulunmaktadır. Dünyanın hiçbir kanununda bu kavaid-i külliye gibi mükemmel, üstün, yüksek prensipler bir araya getirilmemiştir; benim elimden gelse bütün liselerde bu Kavaid-i Külliyeyi ders olarak ehliyetli öğretmenler vasıtasıyla okuttururum. Bu kavaid bilgelik, adalet, insaf, irfan, mantık hazinesidir.

Ben Müslümanım deyip de şeriata karşı olmak din ile, iman ile, dindarlık ile bağdaşmaz. Hele Şeriata küfr ve hakaret eden dinden kesinlikle çıkar.

Şeriat düşmanlığını bu ülkede dinsiz Müslümanlar değil, dönmeler, Kripto Yahudiler, Kripto Ermeniler çıkartmıştır.

Şeriatın temeli, menşei ilâhîdir. Bunu bir Hıristiyan olan Sava Paşa (Osmanlı devletinde Hariciye Nazırlığını yapmıştır) bile kabul ediyor. (İslâm Hukuku Nazariyatı Üzerine bir Etüd adlı Fransızca kitabında Diyanet bu kitabı 1950'lerde tercüme ettirip bastırmıştı ama şimdi nedense yayınlamıyor...)

Zamanımızda bir kısım reformcu, değişimci, yenilikçi ilâhiyatçılar Kur'ân, Sünnet ve Şeriat hükümlerinin bir kısmının bugün geçerli olmadığını, bunların tarihsel olduğunu iddia ediyor. İlhamlarını bozuk Fazlurrahmandan alan bu kişiler büyük bir yanılgı ve sapıklık içindedir.

Osmanlı devleti Şeriata dayalı bir devletti. Tarihte onun ayarında bir devlet daha vardır. Roma imparatorluğu. Osmanlı devleti bildiğimiz ulus devletlerden değildi, bir "Milletler Birliği", cihan çapında bir barıştı.

Cumhuriyet devrinde telif edilmiş, şeriat yani İslâm hukuku ile ilgili en büyük ve en değerli kitap eski İstanbul müftüsü ve eski Diyanet İşleri Başkanı Ömer Nasuhi Bilmen hocaefendi'nin yazmış olduğu altı ciltlik (ilk baskısı altı cilttir) "Hukuk-i İslâmiye ve İstılahat-ı Fıkhıyye Kamusu" adlı muhalled (kalıcı) eserdir.Bu kitabın birinci baskısı İstanbul Üniversitesi tarafından yapılmış ve başına rektör Ord.Prof. Sıddık Sami Onar ile Prof. Hüseyin Nail Kubalı ve Prof. Hıfzı Veldet Velidedeoğlu tarafından birer önsöz yazılmıştır.

Sıddık Sami bu önsözünde "Geleceğin kanun vâzıları (kanun yapanlar) hazırlayacakları kanunları bu kitaptan çıkartacaklardır" diye yazmıştır.

Şeriat hukuku, fıkıh ilmi bir bahr-i bî-pâyandır.

Sıddık Sami dindar değildi, belki Müslümanlığı bile şüpheliydi ama gerçeği itiraf etmiştir, çünkü o büyük bir hukukçu idi.

Şeriatın yanında beşerî hukuklar, Bahr-i Muhit'in yanında küçük bir göl gibi kalır.

* (İkinci yazı)

Dar Yolu Seç

DAR ve zor yolu seçeceksin. Çilesiz kurtuluş olmaz. Yükseklere doğru yürüyeceksin. Sakın dünyayı yüklenme, dar patikalardan tırmanamazsın.

Gevşeme, gaflete düşme, oyalanıp durma.

Tayınına razı ol. Dar yolda mükellef ziyafet olmaz. Biraz ekmek, biraz peynir ve bir desti su neyine yetmez. Yarısını altına, yarısını üstüne sereceğin bir çuldan fazlası gerekmez.

Geniş yoldan inme. O yol aslında çıkmaz sokaktır.

İhtiyaçlarını çoğaltma.

Lüks ve pahalı binitler dar yolda ilerleyemez.

Yükseldikçe semayı daha iyi göreceksin, ufuklar açılacak önünde. Göklere bak, orada sana ötelerden gönderilmiş bir mektup göreceksin, onu oku. Aşağıdan okuyamazsın onu.

Hafifü'l-haz ol.

Ey deveci!.. Bunca yüklü deveyi o dar yoldan nasıl geçireceksin?

Aşağıdaki ovadaki hırgüre ve şamataya bak, tebessüm et.

Yükseklerde para gerekmez, cebindeki son mangırları alçaklara doğru at.

Aşağıdan sesler geliyor. Mecnunlar binlik tesbihlerle zeheb zeheb zeheb çekiyor. Elf zeheb... Elf kere elf zeheb...Zeheb zeheb zeheb.

Şen, şakrak, şuh kahkaha sesleri duyacaksın. Bunlar dünya mecnunlarının kahkahalarıdır.

Onlar geniş yollardan geniş ve düz ovalara indiler ve dünya nimetlerine nail oldular. Helâl haram ayırt etmediler. Altın ve gümüşü yığdılar, yığdılar. Baksana nasıl yiyorlar? Yedi mideyle...

Ovanın geniş yollarında muhteşem dabbeler uçar gibi gidiyor. Dabbelerde mağrur ve kibirli kesan. Meskenler ne kadar müzeyyen ve şaşaalı. Hela ve banyo muslukları altın kaplı. Firavun'un debdebesi bunlarınkinin yanında sönük kalır. Yiyin, gezin tozun, zemini titretircesine yürüyün ey topraktan yaratılmış ve toprağa dönecek fâniler.

Ovada ne kadar çok sarhoş var... İçki sarhoşu, mal ve zenginlik sarhoşu, riyaset sarhoşu, gurur sarhoşu, ün ve alkış sarhoşu...

Zengin cenazeleri toprağa verilir verilmez miras kavgaları başlıyor.

Zenginler gülüyor, fakirler ağlıyor.

Altın sesi, kadın sesi, kadeh çınlamaları. Ye ye ye, iç iç iç...

Dar yollardan ulaşılan yükseklerde bunlar yok.

Kemik yok, köpek yok, müzeyyen hane yok, altın gümüş yok.

Hırgür yok, kavga yok...

Dünya ovası iki padişaha dar gelmiş, yukarıda kırk derviş bir kilime sığmış.

Sonsuzluğa giden dar yol...