Son yıllarda yaşadığımız toplumda o kadar can alıcı olaylar yaşadık ve gördük ki, sandık bunun ardı arkası kesilmeyecek. Öyle de oldu! Kesilmedi, kesilmiyor.

Bir yandan farklı makamların entrikaları ve stratejileri. Diğer yandan zavallı vatandaşların çektiği çileler ve bitmek bilmeyen eziyetler. Yaşadığımız toplumda  „öteki“ damgası yemeden yaşamayı, kabul görmeyi çok denedik. Lakin kabul gör(e)medik. Bunun adına siz ne derseniz deyin. Biz kabul görmedik burası kesin.

Çok büyük şeyler yaptık, ama ufak şeylerden vazgeçtik!

Biz çok şey istedik, ama bu uğurda adımlar atmadık çok duyarsız davrandık. Kimse üstüne alınmasın demiyeceğim, altını üstünü çizerek herkes üzerine alsın diyeceğim!.

Şunu unutmayalım: Bizim yaşadığımız bu toplumda  duyarsız olma gibi  lüksümüz yok.

Yaşadığımız toplumda çiftevatandaşlık diye tutturduk, hakkımız olan şeyi talep ettik. İmza kampanyası başlatıldı. Günlerce istenilen imza toplanamadıysa, biz buna şimdi ne ismi verelim? Vurdumduymazlık mı? Yoksa duyarsızlık mı? (buarada imza kampanyasi devam ediyor).

Alman siyasetinin ve milletinin bizlere karşı çok duyarsız olduğunu vurguladık yıllarca, peki ya biz kendimize sorunlarımıza karşı ne kadar duyarlıyız?

Bir kanayan yaramız olan Gençlik dairesi tarafından alınan çocukların kendi kültür ve dini değerlerinden uzaklaşmasına ne kadar duyarlı olduk? Kaç kez içimiz yandı? Kaç kez o ateş bizim de yüreklerimize düştü? Duyarlı olanları eleştirmiyorum, sadece duyarlılık perdesi yırtılmamışlara seslenmek istiyorum.

Bizim bir derdimiz olmalı. Çünkü derdimizi tespit edersek, çözüm endeksli çareler ararız. Kendi dilini ve dinini kendine dert edinmeyenin de böyle bir uğraşı olamaz zaten.

Artık uyanalım. Biz bu ülkede göçmen değiliz artık! Biz buralıyız.

BİZ KENDİ SORUNLARIMIZA KARŞI DAHA DUYARLI OLDUKÇA, göcmen olmadığımızı ispat edeceğiz inşAllah.

Allah´tan para, mal mülk, evlat, sağlık, mercedes gibi şeyler isterken, biraz da DUYARLILIK isteyelim lütfen…

pinarkibar@hotmail.com