Devlet memurlarına pek gönül verilmiyor. Çünkü bir limana yanaşan bahriyelilere benziyor onlar!

Gönül kaptırmaya gelmiyor, zira onlardan geri kalan genelde ufukta ve kirpiklerde derin bir sis bulutu.

Ancak, gönül ferman dinlemiyor. Devleti aliye masallah son zamanlarda güzel insanlar yetiştiriyor. Bu kez de New York Ticaret Ataşemiz Sayın Mehmet Ali Erdem Bey gönlümüzü çaldı.

Sandım ki, sadece ben gönül kaptırdım, ancak katıldığım bir kaç veda programında gördüm ki, sevenlerinin sayısı belli değil. Bu bana bir kac sene önce uğurladığımız din görevlisi Yusuf Yıldırım beyi hatırlattı. Ya iyi insanlar birbirine benziyor, yahut bu insanlar aynı yerden besleniyor.

Mehmet Ali Beyi Amerikan Türk Ticaret Odası - ATCOM’un ilk istişare toplantısında tanımıştım. Konsolosumuz Başar Sen beyle beraber teşrif etmişlerdi. Çıktığımız hizmet yürüyüşünün ilk adımında bizimle olması, onu artık bir yerde bize kader arkadaşı yaptı.

Kendisini iyi ve güzeli yayarken, adalet için yanlışlıklara karşı hep dimdik ayakta dururken gördük. Görevi ticaret ateşeliği idi, ama kendisiyle sohbetlerimizde hayatla ilgili çok dersler edindik. Belli ki, ticaretle erdemi birleştiren ahiler geleneğinden geliyor. Bir çok deyişini, levha yaptık, gönül ve akıl duvarlarımıza astik.

Genellikle görevi sona erecek devlet erkanı “topal ördek” rolü oynar, elini eteğini icradan yavaşça çeker, iktidarın son günlerinin sefasını sürer. Ancak, onu kendisi için düzenlenen veda töreninde bile, insanlar arasında dayanışmayı ve ticareti artırma gayretinde gördük. 

Demek ki, hizmet ehli için, zaman sonsuz bir çizgi. Yani, hizmette sınır yok. Bir kapıdan çıkış, kesinlikle son değil, bir başka hizmet için yeni bir kapı.

Kendisini her daim yanımızda hissettik. Derdimizi derdi yaptı, sevincimizi sevinci. ATCOM olarak, aldığımız üstün hizmetin bedelini öbür tarafa havale etmek istemedik. Kendisine takdirlerimizi aylar önce bir programla ilettik.

İnsanın Erdemlilere vedası zor oluyor. O yüzden Erdemlilerle defterimizi açık tutuyoruz. Ondan önce de başka bir Erdemli ataşemizi uğurlamıştık. Sosyal ve Dini Hizmetler Ataşemiz Gazi Erdem bey de hoş bir sada bırakmıştı bu illerde.

Osman'lıdan biliyoruz ki, efendilik hizmetten geçer. Bu millet kendisine samimi hizmet edeni, ya alıp başına taç yapıyor, ya da gönlünde yaptırdıgı tahtlara oturtuyor. 

Ne güzel hayırla yad edilmek!

Ne güzel insanlara hizmet etmek!

Ne güzel Mehmet (Övülmüş) – Ali (Yüksek) – Erdem (Hikmetli) olabilmek!