Merhamet nedir hiç düşündün mü? Kelimelerin hangi tarafa savrulmasıdır sence? Bana sorarsan eğer merhamet kelimesi sığmıyor satırlara.

Uzun uzun düşündüm, neden eski insanlar daha çok merhamet ile yaklaşırken canlılara şimdiki insanlar neden değişti diye!

Şefkat kelimesini kullanırız çoğu vakit. Şefkatli olun tüm canlılara, Rahmanın merhameti var. İnsan ise şefkati ile yaşar.

İşte benim babam böyle bir adamdı.

Beni tanıyanlar bilir ki ben uzun zamandır albümlere bakmıyorum, önceleri çok severdim albüm karıştırmayı şimdiler de uzaklara kaldırdım albümleri bir şey ararken babam düştü önüme; açtım baktım öylece… Hep mi bir insan merhametli olur, resimler de bile iyi niyeti ile çıkıyor hep karşıma.

Bu anı Yozgatın Sarıkaya ilçesin de çekilmişti. Ben çekmiştim. Kaplıcalara gitmiştik, birden bu köpek geldi usulca yanımıza, babam kafasını okşadı. Köpek, masumca babama doğru boynunu büküp baktı uzun uzun… Boynum da asılı duruyordu fotoğraf makinem, çektim oracıkta ikisini.

Uzun uzun bakıştılar, sonra atıştırması için yanımızdaki yiyeceklerden vermiştik.

Hayvanları insanları sevdiği gibi çok severdi. Sokak köpekleri, kuşları vardı. Her sabah onların yemlerini, yiyeceklerini verir sonra işine başlardı. Merhamet etmeyene, merhamet gösterilmezdi.

Sokakta kalmış insanlara mı kol kanat germedi. Yoksa çocuklara mı evimizin kapısını açmadı. Tanımadığımız insanlar tıpkı otel gibi evimiz de kalıp gittiler.

Herkesi kendi gibi temiz sanmak her zaman iyi bir hissiyat değildir. Ama benim babam böyle bir adamdı. Köylerde ağaların evleri gibi bizim şehir evin de sürekli birileri konaklardı.

“Rabbim iyi insanları yoluna yoldaş etsin” , duasını alın insanlardan.

Yaşanmış bir anı ile son vereyim yazıma…

Bir sabah uykudan kalktım, oturma odasına gittim. Bir baktım benim yatağımın üstüne örttüğüm battaniyemin altında bir çocuk yatıyor.

Bu da kimdi? Benim battaniyem nasıl onun üstünde olabilirdi!

Durumu anlamamız uzun sürmedi annem de aynı şaşkınlık ile bakıyordu çocuğa. Çocuk Yozgatın Yerköy ilçesinden her gün orta okulu okumaya servis ile geliyor. Servis saatini kaçırmış kendisi internet kafede oyun oynamaya dalmış. Valilik binasının etrafın da gezinirken bekçi almış çocuğu babamın yanına getirmiş. Oysa 2 km varla yok karakol ile çocuğun bulunduğu mesafe. Ama herkes bilir ki Yozgat’ın yardım ehli kişisi dururken devlet neden rahatsız edilsin.

Hava soğuk Ekim-Kasım aylarından biriydi sanırım. Dükkan’a getirmiş bekçi, çocuğu. Babam da ailesini aramış anlatmışlar durumu, sonra da eve alıp getirmiş geceyi bizde geçirmiş.

Böyle bir insanın karşısın da köpüşler bile böyle merhamet ile bakar.

Para kazanmak için mi yaşar insan, yoksa insanlığını korumak için mi?