Uzak bir seslenişti

Ama ne kadar da yakındı

Cici diyordu

Cici

Cici koydum dedi adını ondan sonra

Gül desem kurur

Can desem kıskananlar olur

Yâr desem fâş olur

En iyisi adın cici olsun

Bir sen bil

Bir ben

Oldu mu diyordu Cici

Olur dedim şaşırarak

Olur

Ya ben sana ne demeliyim dedim

Hiç düşünmedi

Cicin demelisin dedi

Neden ki dedim

Sen sabah güle düşen bir çiğ tanesi gibisin

Kızgın güneşte serinleten rüzgar

Özlemlerimde vuslat

Çölümde kılavuz

Duyduğumda canlandıran bir nida

Cicim ya gözlerin dedi

Ya o gözlerin

Bir su

Hayır olmadı bir ırmak

Hayır hayır bu da uymadı

Bir ummandır gözlerin

Derinliği derinliğim olan

Ne yana baksam yakan zülfün gelir aklıma

Seslenişin imdadıma yetişir

Kurban olmaktan kurtarır

Ben buna hazır iken

Ben bayram beklerken

Emelim emeline bulanmışken

Arzunun telinde can nağmesi olmuşken

Cana minnet sayarken canımın canına karışmasını

Cicim diyordu

Yine böyle sesleniyordu en hisli haliyle

Kısma gözlerini

Kısma

Çay içerken gözlerin

Ne kadar da güzelleşiyor öyle

Nasılda kehribarlaşıyor

Nasıl da ben oluyor

Nasıl da Cici oluyor

Cicimsin sen benim

Kehribar gözlüm diyordu

Kehribar gözlüm…