Azerbaycan –Ermenistan –Rusya Cumhurbaşkanlarının Moskova'daki görüşmelerini herkes farklı  değerlendirdi. Ne yazık ki kimse çok yakın tarihe bakmamakta. Ben bu tarihi iyi hatırladığım için bu görüşmelerin de yalnız kağıt üzerinde daha bir yirmi yıl kalacağına eminim. Aslında Kafkaslarda son dört aydır olan olaylar, Azerbaycan için olumlu olaylardı . Hala hiçbir şey  için geç değil. Biraz akıllı siyaset, bütün hadiseleri lehimize çözebilir. Haklı taraf olduğumuza bakarak dünyanın da ekonomik talepleri  doğrultusunda, ülkemize olan merakları arttırmış ve bu vesileyle nihayetinde doğru olan tarafın yanında olmalarını görmemek körlük olur sanırım.

            Maalesef Rusların iğrenç oyunlarına yine gelmek üzereyiz . Umarım bu uzun sürmez. Azerbaycan ATET'in Minsk grubunun Karabağ probleminin halledilmesi meselesinde bir şeyler umut ederek onları kucaklamasından farklı olarak bu defa ortaya mevki koyabilecek. Amerika, Rusya  ve Fransa'nın yanı sıra bu tartışmalarda Türkiye'nin çok önemli rol üstleneceği tartışmaların çözümünde “alakalı” olan bu devletlere söyleyecek. Aksi durumda biz bir şey kazanamayız . Yine kazanan Ermeniler ve Ruslar olacak.Yine Ermeniler Karabağ'da yerleşme vakti ve Ruslar ise yine Kafkaslarda söz sahibi olduklarının olduğu görüntüsünde.

            Bu konuya bağlı olarak ve tarihe dayanarak çok sözler söylenebilir. Fakat söylemeyeceğim. Sadece küçük bir hatırlatmayla yetinmek istiyorum. Buyurun son yirmi yılda Karabağ'da meydana gelen olayları inceleyelim. En başta Ermeniler, Rusların desteğiyle , hatta Rus askeriyesinin operasyonlarıyla topraklarımızı işgal ettiler . Yalnızca  Hocalı ve Malibeyli'de 366. Rus Askeri Alayının hayata geçirdiği operasyonlar neticesinde, Hocalı ve Malibeyli yakılarak haritadan silindi. Binlerce insanımız perişan oldu. Bir o kadar insanımız esir oldu ve kayboldu. Binlerce aile öz yurdundan kovuldu. O zaman Azerbaycan'a gelen Fransız gazeteciler bile bu olayı son 200 yılın en korkunç olayı olarak değerlendirdiler. Bu tür olaylar yüzlercedir. Ama ne avucumuzu ovuşturmak ne de bizim siyasilere ders vermek niyetinde değilim.

            Meselenin özü , ben de bir vatandaş olarak meselenin çözüm yolunu nasıl düşündüğümü yazmaya karar verdim. Bence 2 Kasım Moskova görüşmesi bir daha olmamalıdır. Bu formülde, resmi görüşmeler;  Azerbaycan – Türkiye – Rusya – Ermenistan arasında geçmelidir. Eminim ki bu formül, Karabağ sorununu çözüme kavuşacaktır. Bu olaylardan adı zikredilen dört devlet de kazançlı çıkacaktır. Azerbaycan, Karabağı;  Rusya, Kafkaslarda kaybettiği nüfuzunu;  Ermenistan ekonomik durumunu;  Türkiye, sınırlarını açmakla Avrupa Birliğinin dayatması olan sınır bölgelerindeki ülkeler arasında meydana gelen problemini çözmüş olacaklardır. Bence en doğru varyasyon bu şekildedir. Doğrusunu söylemek gerekirse bu benim isteğimdir. Fakat Dünyanın söz sahibi devletleri, bu tartışmaların halledilmesi meselesinde duyarlılık göstermediklerinden bu bahsettiğim varyasyonun uygulanması için çaba göstermemekteler. Hatta Karabağ  meselesinin daha 20 yıl halledilmemesi taraftarıdırlar. Çünkü; bu problem uzadıkça Azerbaycan da emelleri olan devletler kazanmaktadır. Sonuçta bu kazanımlarını kaybetmemek namına her yola başvuracakları da aşikardır.