İnternet bağlantısından sonra ona dair birçok şey öğrendim. Ama ne yazık ki artık internete bağlanamıyoruz. Sebebine gelince, bizim bölge iki köyün arasındaymış, buna "uç nokta" diyorlar burda. Gene eski, dost daktiloya kaldık.

Öğrendiğime göre bu internet, artık dostlukların, arkadaşlıkların yerini almış birçok kadın için. Masumane arkadaşlıklar. Mesela okey oynuyorlar. Hepsi birbirini tanıyor, birbirlerine adlarıyla hitab ediyorlar. Demekki kabul günleri de geride kaldı. Birbirlerinin dertlerini, acılarını paylaşıyorlar, eğleniyorlar. Bunları eleştireceğimi sananlar yanıldılar. Eleştirmiyorum, şefkatle karışık bir hüzün duyuyorum. Kadınlar ne kadar yalnız, erkek çocuklar ne kadar yalnız. Onlarda bilgisayar oynamak için, eğer bulundukları bölgede yoksa, ne zahmetlere katlanıyorlar.

Güvenli sokaklar yok, bahçeler hiç yok. Yıllarca devam eden arkadaşlıklar yok, anadan, babadan kalma evlerde oturan yok, nineden, dededen kalmalarda hele hiç yok. Zaten böyle evler de yok.

Ben, eşyalarımı kolay kolay atamayanlardan olduğum için evdekiler tarafından eleştiriliyorum ama bu durum, yani eşyasını kolay kolay atamamak beni rahatsız etmiyor. Eşyayı da, kitabı da, yiyeceği de, ilişkileri de kolay atamıyorum. Bazı şeyleri de atıyorum canım, o kadar da değil. Mesela karpuz kabuklarını kazıdıktan sonra bahçe avlusunun dibine atıyorum, atlar, eşekler gelip yiyorlar. Yani çöpe atmak yok bu gibi şeyleri.

Komşulukların bittiği konusunda da aykırı düşünüyorum. Komşuluklar bitmedi. Dev apartmanlarda olsa, insanlar birbirlerine selam veriyorlar. Selam vermeseler de, bu, birbirlerine düşmanlık besliyorlar anlamına gelmiyor. Bir derdiniz ve sorununuz olsa, bunlar da eski komşular gibi yakınlık gösterir, sıcak davranırlar. Yani komşuluklar tarz değiştirdi, tıpkı dostluklar, arkadaşlıklar gibi.Bu, insanların bozulması demek değildir.

***

Bilgisayarda okey oynayan kadınları da, komşulukları eski tarzda sürdürmeyenleri de anlayışla karşılıyorum. Kimsenin benden anlayış istediği yok ama bu yalnızlık bana hüzün veriyor, şefkatle karışık bir hüzün. Derdini unutmak için uğraşan bütün insanlar, kadınlar ve erkekler ve erkek ve kız çocuklar... Kız çocuklar biraz daha kolay oyalanıp mutlu oluyorlar.

Bilgisayarın radyasyon sakıncası var, bunu biliyorum; radyasyon bu yüzden, bilgisayar kullanamadığı için uzak olan birinin rahatlığıyla yazmak kolay oluyor ama bu tutkunun nasıl yenileceğini bilmiyorum. İnsan ruhu heyecanlara, mutluluklara, her zaman çok açık ve aç olduğu için, bunun başka türlü tatmin olanakları üzerinde konuşmayı, başka yazıya bırakıyor, kısa kesmek istemiyorum.

Kaynak: Milli Gazete