Her tarafı sel götürmüş, onlarca insan sel sularında boğulmuş, evler, işyerleri sular altında kalmış.
Medya suçlu arıyor.
Bulsak ne olacak, linç mi edeceğiz?
Yoksa bir eski milletvekilinin önerdiği gibi “idama” mı göndereceğiz?
Nafile çaba…
Şimdiye kadar ben suçluyum diyeni gören, bilen var mı?
Aslında suçlu aramakta yanlış!
Sen suçlusun, siz suçlusunuz!
Biz? Biz sütten çıkmış ak kaşık!
Suçta her birimizin payı var. Buna medya da dâhil!
Sorumlu olduğumuzu kabul edelim ki çözüme odaklanalım. Yoksa hep aynı şeyleri konuşup zaman harcarız. Suçlamalar çözüme katkı sağlamaz. Sorunlar ortada kalır.
Anneannem anlatırdı.
Hepiniz bilirsiniz köylük yerlerde evlerin önünde küçük bahçeler olur. İnsanlar buraya, maydanoz, soğan, salatalık, domates vb. günlük ihtiyaçlarını giderecek bir şeyler eker…
Evlerde mutlaka birkaç kümes hayvanı beslenir.
Evin, sevimli küçük civcivleri topluca bahçeye dalarlar ve sebzelerden otlanırlar. Ev halkından onları gören eline sopa alıp koşturur, bir yandan da bağırır.
Kış, kış, kış…
Kanatlanarak güç bela kendilerini bahçe dışına atan, canlarını kurtaran sevimli civcivler hemen toplanır ve istişare ederler. Senin adın kış mı?
Hayır.
Senin?
Hayır.
Senin…
Hayır…
Ayol biz yanlış anladık, bize dememişler kararına varıp;
Tekrar bahçeye dalarlar!
Yaşanan bu olayda da herkes suçlu arıyor, ama kimse üzerine alınmıyor.
Hükümet sorumlu, iyi de hangi hükümet, geçmişten günümüze birçok hükümet gelip geçti, hangisi?
Belediye suçlu iyi de hangisi?
İlçe belediyesi mi?
Büyükşehir mi?
Geçmiş yönetimler mi, bügünkü yönetim mi?
Medya, hangi medya?
Bu işi suçluyu bulmaya çalışarak hal yoluna koyamayız.
Herkesin payına bir parça suç düşüyor.
Yetmiş iki milyon hepimiz suçluyuz. Ama az ama çok. Hiç bir şey yapmadan suçluyuz diye dövünüp durmanın bir anlamı yok.
Artık iş zamanı!
İleriye bakmanın zamanı!
Bundan böyle yanlış işlere hep beraber karşı duralım, iyi ve faydalı işlere destek olalım.
Başa gelen musibetlerden ders çıkaralım. Allaha yalvaralım, bize bir daha böyle acı afetler vermesin.