Ekim ayının yirmisinden sonraydı. Fırat Üniversitesi İlahiyat fakültesine dikey geçiş hakkı kazanmıştım. Sabahın erken saatlerinde Elazığ'a inmiştim. Üniversitenin giriş kapısından itibaren Yabancı Diller Yüksekokulu'na doğru yollandım. Yaya yürüyüşüyle bir saatten fazla yürümem gerektiğini bilmiyordum. Arada danışman bürolarına sorarak kayıt yaptıracağım fakülteye doğru ilerliyordum. Meğer Elazığ'ın ne ayazı olurmuş! Kadirli'nin Ekim'de bile Haziran gibi olan havası yüzünden oldukça ince giyindiğimi farkettim. Sırtım ayazdan buz tutmuştu.

Galiba burda öleceğim diye diye istikamete doğru yürümeye devam ettim. Yürürken yirmi altı yıl aradan sonra yeniden üniversite okuyacağımın heyecanı beni sarıyordu. Üstelik bu, sevgili hocamın tavsiye ettiği bizzat bu kürsülerde ders verdiği kıymetli bir fakülteydi.

Henüz hiç tanımadığım Ilahiyat fakültemin profesör, doçent hocalarını geçirdim gönlümden. Huzurlarında sevgi ve hürmetle durduğumu düşündüm. Bu ilim yoluydu. Sevgili hocamın sınıflarında büngür büngür ders verdiği İlahiyat fakültelerinden biriydi. Acaba hocam hiç bu üniversitede bulundu mu dedim içimden. Belki de hala bu fakültede ders veren hocalardan onu bizzat tanıyanlar vardır dedim. İlim ehli ilim ehlini bilir dedim...

Şimdi  üçüncü sınıfın sonuna geldim. Bu yazıyı aylar öncesinden yazacağımı planlamıştım. Fakat bu güne nasipmiş. İlahiyat fakültesine başlamak ömrüme bir heyecan katmıştı. Bunu yazacaktım. Fakat yazı kendisini yenice buldu. Vakti saat bu güneymiş.

Asıl bu yazıyı sevgili Es'ad Coşan hocamı yadetmek için yazıyorum. Çünkü onu anmak bana mutluluk veriyor.

Hikayenin başına gitmeliyim. Fırat Üniversitesinde kıymetli insanlarla tanıştım. İşte hilkayem onlardan biriyle başlıyor.

Fırat Üniversitesi İlitam İlahiyat fakültesi uzaktan eğitim öğrencileriyle tanışma grubu kurduk. Hepsi güzel insanlar.

Hepimiz farklı farklı görüşler taşısakta hepimiz müslümanız ve İlahiyat öğrencisiyiz. Hocalarımız farklı mezheplerimiz farklı şehirlerimiz farklı kültürlerimiz farklı fakat hepimiz müslümanız. Hepimiz O sevgili Rasüle,sallallahü aleyhi vesellem e ümmetiz hamdolsun.

İşte bir arkadaşım var ki ben onu severim Allahu alem o da beni sever. Kendisi fanatik derecesinde Tayyip Erdoğansever. Tabi onun sevgisinin kaynağı da din vatan millet sevgisine dayanıyor.

Hatta o kadar çok paylaşım yapar ki geçenlerde şaka yollu ''artık bu evetlerden gına geldi'' dedim. O da benim şakamı götürür sağolsun.

İlginç olan tarafı da burda işte. Bu gün sabah saatlerinde ondan bana bir mesaj geldi. Bu mesajda rüyasında Es'ad hocayı gördüğünü yazıyordu. Ben de bu rüyayı hem Es'ad Hocayı sevenler hem de Tayyip Erdoğan'ı sevenler için paylaşıyorum. Hayrolsun, hayırlara çıksın inşallah.

İşte onun satırları...

''Selamün aleyküm Gülsen abla... Hayırlı sabahlar.
Rüyamda Es'ad Coşan Hocayı gördüm:)
Bir yerdeyiz sen de varsın... Sanki okul yurdu gibi bir yer. Hep öğrenciler var büyük bir kalabalık var. En çok da çocuklar var ortaokul yaşlarında.. Orada bakıyorum biri mangal yapıyor adana pişiriyor... Bi bakıyorum Es'ad Coşan Hoca... hatta gözlükleri bile var :)
Adana yapıp bizlere ikram ediyor... Çocuklar yufka ekmeklere sarıp sarıp iştahla yiyorlar.
Bakıyorum Es'ad hoca yemiyor. Ben biraz çekiniyorum misafirim diye... Hocam siz de yiyin diyorum, 
Ben orucum Allah nasip ederse Recep ayını oruçlu geçireceğim diyor... Gayet tebessümlü ve sakin mutlu bir ifadesi vardı. Sonra bir ara hocanın önündeki mangalın dört bacağı da yamuldu. Ben korktum Es'ad Hocanın üstüne düşecek diye. Bir baktım mangalın ayaklarının dördü de katlandı ve devrilmeden dimdik kaldı. Mangalın rengi turuncu boyalıydı. Sonra diyor ki birazdan Cumhurbaşkanımız da gelecek... Tabi ben çok seviniyorum. Allah'ım Cumhurbaşkanımla yemek yiyeceğim diyorum... Ve ben yemeyip Cumhurbaşkanını bekliyorum... Sen ve Es'ad Hoca ısrar ediyor yemem için ben de küçük bir parça Adana alıp yufkaya sarıp yiyorum...

Aklımda kalan en güzel sahne Es'ad Hocanın sükunet ve huzurlu yüzü... Bir de çocukların iştahla yedikleri Adana ve Cumhurbaşkanımı beklemek... O gelmeden uyandım. ''

Hayr olsun.

Rüyayı gören bu arkadaşım Es'ad Coşan'ı tanımadığını söylüyor. Uyandığımda kalbim huzurla dolmuştu diyor.

Kişi sevdiğini çok zikredermiş. Allah gönlümüzü hayırlı kişilerin sevgisiyle doldursun. Zira kıyamet günü Allah seveni sevdiğinden ayırmayacakmış. Bu yüzden de Allah'ın sevdiği kişileri bulup sevmek bir müslüman kriteridir.

Salihlerin anıldığı yere rahmet yağar buyuruyor Peygamberimiz aleyhisselam. İşte benim sevgili hocam da salih bir insan. Bir İlahiyat profesörü. İlmiyle amil bir alim. Bir gönül insanı. Allah ve Rasulullah aşıklısı. Allah ondan razı olsun.

Kuran da da Allahu zülcelal sevgili kullarını saygıyla anıyor. Örneğin Hz. Meryem İçin Meryem'i de an, Zekeriyya'yı, İdrisi, Zülkifl'i de an diye nice peygamberlerini, salih kullarını anıyor. Bu da bize bir edep Allahu alem.