Her engel zordur.

Aşmak için gayret gerek, bilgi gerek ve bitmeyen sabırlara bürülü olmak gerek.

Neticede aşılan engellerin niteliği ve sayısı bizim ulaştığımız zaferlerin, aldığımız müjdelerin derecesini de belirler.

Her engel aşılmalı. Bize azim vermeli. Yeniden bilemeli.

Hedefin sahihse engeli değil imkânı düşürsün. İmkânı düşünmeye başladığın zamansa yeni kapılar aralanmaya başlar ruhunda.

İşin özü şu: İlk engel insanın kendisidir…

Dış engelleri aşılır ama kişi kendine engelse bunu aşmak her zaman daha çetindir.

Zihnini engelleme, düşünce evrenini daraltma.

Aklını engelleme, işlemesi ve çözüm üretmesine mani olma.

Kalbini engelleme!

Engellerini en korkuncu kişinin kalbini engellemesi değil midir?

Kötü arkadaşlarını engelle. Zarar veren yakınların varsa engelle tamam bir diyeceğim yok bunlara.

Ama ne olur kalbini engelleme!

Hisseden kalbini, sevgiden, şefkatten, muhabbetten, aşktan engelleme.

Dostlarının ona girmesine mani olma.

Sevdiklerinin orada seyran etmesine fırsat ver.

Bırak, kurulsun yüreğinde salıncaklar…

Aşktan, sevdadan, yârenlikten, fedâkarlıktan, muhabbetten dem alabilecek yürekler gelsinler bir sevgi halkası oluştursunlar.

N’olur, engelleme kalbini!