Türkiye’nin en büyük sorunu eğitimsizlik.

Eğitimsiz bir toplumdan her türlü menfi hareketleri beklemek doğaldır.

Bir toplum eğitilmezse o toplumda hırsız da çıkar, arsız da çıkar, katil de çıkar, sapık da çıkar.

Hem toplum eğitimsiz hem de verilen cezalar da caydırıcılık bir tarafı yoksa bu toplum için faciadır.

Toplumu en üst seviyeye getirmek sadece devletin görevidir.

Maalesef Türkiyemiz nedense gelişti, belli bir ivme kazandı diyoruz ama halkın huzurunda belli bir azalma mevcut.

Göz göre göre hırsızlıklar, Amerikan dizilerini aratmayan cinayetler ve çatışma sahneleri, insanın aklına hayaline gelmeyecek sapıklıklar maalesef bizim toplumda yaşanmakta.

Biz neden böyle olduk?

Bir zamanlar komşu bakkalda alışveriş yapılmadı diye kendisine gelen müşterisini oraya yönlendiren, şehrin mevcut yerlerindeki sadaka taşlarına bırakılan paraya sadece hak edenin dokunduğu ve bunun da uzun süre olduğu halde o paranın günlerce kaldığı bir toplumdan şimdi camideki halıları çalan, biletsiz otobüse binmenin çabasını harcayan bir toplum haline neden ve nasıl geldik?

Bu toplumbilimcileri tarafından çok geniş olarak incelense bile bunun nedenleri apaçık meydanda.

En başta toplumun manevi değerlerinde büyük bir düşüş var.

Bu da din olgusunun toplumdan soyutlanmaya çalışılmasıyla ortaya çıkıyor.

İnsanların inanç dürtüsü vardır.

Hani ünlü bir söz vardır; feministlik evleninceye kadar, komünistlik para bulana kadar, ateistlik de uçak sallana kadar diye.

Her ne kadar ateistim diyen insanlar varsa da mutlaka ruhen sıkıştıkları zaman sığınacak bir yer ararlar.

Dürtüleri olan insanların bu dürtüleri sakıncasız biçimde kullanılması sağlanılmalıdır.

İşte burada devlet ortaya çıkmalı ve kendi halkının huzurunu sağlaması için bu dürtüleri en istikrarlı ve zararsız kullanılmasını sağlamalıdır.

Devlet burada halkını eğitmelidir.

Bu da dini duyguların topluma en güzel şekilde verilmesiyle sağlanılmalıdır.

Ancak 19. Yüzyıldan beri Türkiye toprakları üzerinde yaşayan halkın dini duyguları ya sökülüp atılarak ya da istismar edilerek asimile edilmeye çalışılmıştır.

Bazı dönemler topluma dini duygular aşılanmaya başlanmış ancak dönemin zorbaları tarafından toplum dini duygulardan uzaklaştırılması için her şey yapılmıştır.

1876 olayları, Milli Şef dönemi, 28 Şubat dönemi bunlara örnektir.

Bunlar incelendiğinde Türkiye üzerindeki halklar ne kadar İslam’a yaklaşmaya başlasa hemen araya set olmak için topluma karmaşıklar yapmaya çalışılmıştır.

Hal böyle olunca toplumumuzda suç oranı artmaya başlamıştır.

Bunun örneklerini günümüzde de görmekteyiz.

En son örnek de Gaziantep’te öldürülen Dr. Ersin Arslan olayı.

Yaşı 17 olan gencecik bir çocuk 85 yaşında dedesinin ölümüne sebep olduğu düşünerek hiç gözünü kırpmadan Dr. Ersin Arslan’ı öldürürken nasıl bir ruh halindeydi?

Çünkü o çocukta Allah korkusu yoktu.

Allah’ın verdiği canın sadece O’nun alacağı inancı onun gönlüne yerleştirilmiş olsaydı bunu yapabilir miydi?

Keza diğer olaylar da öyle.

Sonuçta olan gencecik doktoru, hamile eşine ve ailesine oldu.

Böyle müessif bir olay sadece bir örnek bizim için.

Nice böyle olaylarla her zaman karşı karşıya geldik ve geleceğiz de.

Keza bu topluma tekrar manevi duygular inşa ettirilene kadar bu olayların vuku bulması kaçınılmaz.

Eğer toplumun huzurunu ve refahını artırmak istiyorsak en başta çocuklarımıza dini inançlarının aşılanması gerekmektedir.

Bu konuda hükümet gerekli tedbiri alarak Kur’an öğrenmeyi ve Hz. Peygamber’in hayatı seçmeli ders oldu.

Burada da eğitimcilerin en büyük vazifesi Kur’an’ın öğretilerinin ve Hz. Peygamber’in o eşsiz ahlâkının taze dimağlara öğretilmesi olmalıdır.

Bu konuda belli bir başarı yaşanırsa muhakkak bu toplumun geneline yansıyacaktır.

Umudumuz odur ki, asimile olan bu toplumumuzun bu manevralarla eski haline bir an önce dönerek huzurun sağlandığı, cinayetlerin ve hırsızlığın olmadığı, saygının, sevginin, kardeşliğin, vefanın, müspet azmin, muasırlığın en üst seviyede olduğu hale geliriz.