Eskiden her mahallenin, her köyün bir delisi vardı. Aslında onların birçoğu abdaldı. Onu da yine eğitim alan insanlar ayırt ederdi. Şu an ülkenin çoğu aklı melikesini kaybetmiş kimseler ile dolu. Devletimiz artık bu olayları incelemeli. İnsanlar neden bu kadar saldırgan tavırlar sergiliyorlar?
Neden şefkatten uzaklaştık. Canlılara karşı kabalaştık bunları araştırmanın zamanı!

Geçen gün bayanın biri apartman dairesinin camından kezzap atıyor aşağıya, kimin kafasına gelirse gelsin önemi yok.

Yine başka biri elinde bıçak ile saldırıyor sağa sola… Bu yazdıklarım ülkemizde günlük sıradan bir olay olmadı mı? Bir cana kıymak bu kadar kolay mı sahiden!

Bir eser geldi aklıma, bakın eski eserlerin sözleri günümüze nasıl mesaj veriyor.

“Nikahına beni çağır sevgilim
İstersen şahidin olurum senin
Bu adam kim diye soran olursa
Eski bir tanıdık dersin sevgilim”

Dörtlüğün evrene kattığı enerjiyi bakar mısınız. Şu an izlenilen diziler, filmler dinlenilen müzikler bunları düşündüğüm vakit şiddetin boyutunun da farklılaşmamasını beklemek olmazdı.

Ülkemiz ruh hastaları ile doldu. Bu hastalığın aslında kullanılan haplar, ilaçlardan kaynaklandığı kanaatindeyim. Şiddet gösteren hastaların kullandıkları haplar incelenip bu haplar farklılaştırılmalı. Bir şekilde artık sınır gelmeli.

Vakti zamanın da yerel bir gazetede bir yazı yazmıştım eczacılar odası başkanı gazetemizi arayıp yazarımız bizi bir bakkalla eşit göremez demişti. Yazının içeriğinden memnun olduklarını ama başlıktan haz almadıklarını dile getirmişlerdi.

Eczaneler Bakkal Dükkanı Oldu diye başlık atmıştım. Yanlış hatırlamıyorsam ve yazının içeriği şöyle eczacıların sadece doktorların yazdıklarını verdiklerini bu insanların görevleri sadece bu mu demiştim.
Bakkal dükkanı öyle değil mi? Anneleri çocuklarına ne almak isteğini yazar bir kağıda çocuğu verir. Çocuk bakkala bakkal raftan alıp çocuğa verir. Evet işte tam da bunun üstüne bu insanlar 4 yıllık fakülteyi doktorların yazdıkları ilaçları vermek için mi okudular demiştim? Tamamen eczacılarımızı düşünerek bu insanlar ilaçların içinde ne var ne yok hastaya ne yan etki yapar onlar doktorlarımızdan daha iyi bilir.

Öyle ki doktorlar hapın ne zaman alınacağına kadar karar veriyorlar. Eczacılarımız sadece raftan ilacı alıp bizlere vermiyor mu?

Okulları bunun İçin mi okudular. Hatta eczanelerde eczacılar bile oturmuyor lise mezunu başka insanlar çalıştırılıyor.

Gidip baksınlar eczanede oturan kaç tane eczacı bulacaksınız. Diplomaları duvarda asılı duruyor resimlerine bakıyorum alakasız kişiler.

Ben yazım da eczacıların ilaçları vermesini doktorların sadece hastanın rahatsızlığını yazmasını istemiştim.
Eczacılar sorumluluk almıyorlar bu da onlar adına avantaj.

Sonuç olarak demek istediğim psikolojik sorunların arttığını, doktorların ilaç yazmamaları gerektiğini. Bu görevi eczacılara vermeleri gerektiğini söylüyorum.

Şu an ki durum olduğu müddetçe gözüm de bu iki meslek arasında hiç bir fark yoktur!