“…Bütün şiirlerde söylediğim sensin

 Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin

Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım

Salome'nin Belkis'ın

Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikarsın bellisin

Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için

Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini

Deniz gözlerinden alir sonsuzluğun haberini

Ey gönüllerin en yumuşağı en derini

 Sevgili

 En sevgili

Ey sevgili

Uzatma dünya sürgünümü benim…”

      Şairleri haykırmayan, şairleri isyan etmeyen, şairleri halkının ızdırabını dile getirmeyen, şairleri milletine köklerini mısralarla anlatmayan;  şairleri, yazdığı mısralarla gönülleri hüsrana uğramış, duyguları  bad-ı hazan yemiş milletine diriliş rüzgarları ile imdad etmeyen bir millet,  hem öksüzdür, hem yetimdir, hem şaşkındır,  hem de yönünü, özünü, kimliğini kaybetmiş bir derbederdir.

        Allaha şükür ki bu milletin şairleri vardır/vardı:  Mesnevi yazarından tutunda Yunus Emre’ye,  Bakiden Fuzuliye,  Necip Fazıldan, Osman Yüksel Serdengeçti’ye, Arif Nihat Asya’dan, Abdürrahim Karakoça… Ve diriliş şairi Merhum, mütevazı, münzevi SEZAİ KARAKOÇ’a…

        Üstadın birkaç şiirini okuyup da ona meftun olmayan pek yok gibi. İnternete baktım maşallah ne çok seveni varmış:  Doğu Perinçek’ten,  Kılıçdaroğlu’na, Bahçeli'den, Meral Akşener’e,  bakanlardan Cumhurbaşkanına  kadar birçok siyasi ve münevver ondan sitayişle bahsediyor. Bu manzara gösteriyorki onun derinliği, mütevazılıği, fıtrata uygun hayatı böyle bir  neticeyi hasıl etmiştir. O'nun mısralarını okuyanlar mutlaka ibretlik hayatına da bir göz ATMALILAR.                          Bir söz sultanından bahsederken kaleme, kelimeye, manaya, söze çok dikkat etmek gerek. Bendeniz de bu sebepten naşi daha fazla hata yapmamak için satırlarıma onun mısralarını konuk ederek son veriyorum.                                           Rabbim Kendisine merhameti ve mağfireti ile muamele etsin, ruhu şad olsun, eserleri, düşünceleri, halkımıza kılavuz, milletimize  ışık olsun.    

“…Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır

Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır

Aşk celladından ne çikar madem ki yar vardır

Yoktanda vardan da ötede bir Var vardır

Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır

O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır

Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır

Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır

Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır

Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır

Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır

Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır

 Gögsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır

 Senden umut kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır

Sevgili

 En sevgili

Ey sevgili…”