Mübarek Ramazan ayını da geride bıraktık. Allah oruç ibadetini tam anlamıyla yerine getirenlere sevabını nail eylesin. Tutamayanlara da teselli tecelli etsin.

Sayılı gün çabuk geçti. İftarların güzelliğine, sahurların zorluğu karıştı. 

Sahur denince ilk akla gelenlerden biri de davulcular; son yıllarda en gereksiz bulduğum icraatlardan birisi…

2013’ün temmuzunda davula gerek olmadığını otuz gün boyunca söyledim durdum. Eskiden köy yerlerinde, tek katlı evlerin olduğu mahallelerde uyandırmak için davula ihtiyaç varmış, davulcu gerekliymiş. Şimdilerde herkesin her türlü teknolojik aleti de var, uyandırma servisleri de. Kimi sahura bile kalkmadan oruç tutarken, hastalık nedeniyle tutamayanları, yeni uyutulmuş bebekleri de düşünmek lazım kanaatindeyim. Şahsi fikrim ne kadar gelenek görenek olayı olsa da ramazan aylarında davulcu olayını tamamen kaldırmaları yönünde. 

  Çoğu yerde ihale ile seçilen davulcu seçimleri hem onlara eziyet hem de Müslüman’a eziyet… Şu güne dek halen, eskilerin anlattığı gibi davulu güzel çalan, maniler söyleyerek zamanında uyandırana denk gelmedim. “Dan dan” olayı gerçekten insanı o kadar rahatsız ediyor ki zaten sahur sonuna doğru yaklaşan davulcuyu mübarek ramazan nedeniyle mazur görüyorsunuz. “Keşke buralara kadar hiç yorulmasa da biz onu uyandırsak” diyesi geliyor insanın. Üstelik kim nereden çalıyor o bile belli olmuyor. Çoğu kaytarma peşinde olduğunu düşündürüyor.

Sahi siz sahura Ramazan Davulcuları sayesinde mi kalktınız? Belki de yatmaya fırsatınız olmadan sahur vakti geldi, yanılıyor muyum? 

Ramazan ayında iftar vaktinde sokakların boşalıvermesi kadar güzel bir şey düşünemiyorum. Birlik beraberliğin en yoğun ve doğru şekilde yapıldığı mübarek günleri, teravih namazlarını,  ilahileri, sıcak iftar pidelerini, güllaçları, gönülden özleyeceğiz. Bu ay içinde orucuyla, namazıyla, Kur’an-ı Kerim hatimleriyle tam olarak -olması gerektiği gibi- yaşayan insanlarımız davulcunun gitmesiyle Müslümanlığın da bittiğini düşünebilirler. Davulcu gitti giderken sâlih kulu da aldı götürdü meselesini çevremizde birçok kişi de görmek mümkün. Ben buna da şükür diyenlerdenim. Her günün sevabı ayrı, günahı ayrı, Ramazan’ın tadı başka bir ayrı… Bir gün dahi oruç tutmanın elbet bir mükâfatı, bir gönül kırmanın elbet cezası olacaktır.

Kimsenin ekmek parasında değilim, üç kuruş için kapıyı açmayanları da Allah biliyor zaten. 

Velhasıl oruç ibadetini yerine getirecek kardeşimin davulcuya hiç ihtiyacı kalmadı. Tutacak adam o davula işkence yapmasa da tutar. Gelenek dediğimiz, bence şartlara göre değişmeli… Bırakın da bu artık internet oyunu olarak hayatına devam etsin.

Eskiler kızı bırakırsanız ya davulcuya ya zurnacıya kaçar derler ya; bence onun da modası geçti.

İyi bir grupta çalıyorsa o başka tabi…