Üç yıl bir süreden sonra ilk kez memleketime gideceğim. Hem kurban bayramını orada geçirmek hem de anamla babamla hasret gidermek için. Yabancı olmasın ve Ulusoy firmasına olan antipatimden dolayı memleketimin firması olan Görele Seyahat ile memleketime gideyim diye düşündümdü.

Ama beni o kadar pişman ettiler ki, müşteriyi bir yem gözüyle bakan firma yetkilileri beni avlamakla kalmadı diğer yolcuların bazılarını da Trabzon'a götüreceğim diye otobüse bindirmişler. Tam Levent Kırca'lık skeçlerin yaşandığı otobüste firma yetkilileri yolcuların çoğunu bıktırdı.

Bana söz verdikleri halde en arkada dörtlü ya da beşli koltuğa oturtmayacağız diye beni ailemle oraya oturttular. Bileti haftalar önce alırken basa basa söylemişken olay ortaya çıktığında sen 45 ve 46 numaranın en arka olduğunu bilmiyor musun diye bir de beni suçladılar.

Yolculuk bana zehir oldu. Geceleyin açtıkları klimalar ile arka tarafı Sibirya haline getirdikleri yetmediği gibi hâlâ profesyonel olduklarını düşünmeleri insana aşırı komik geliyor.

Bu bana çok büyük bir ders oldu. Demek ki gurbette toprak toprağı böyle öpüyormuş. Aslında en büyük hata bizim gibi gevşek yolcularda. Toplum olarak böyle firmaları protesto etmeyi düşünmüyoruz ya da işimize gelmiyor. Yoksa müşterilerden darbe yeseler kurumsal bir kimliğe bürünecekler. Ama ne gezer…

Demek ki ben bu olaydan şunu anladım; paranı veriyorsan, en iyi yerden hizmet alacaksın. İster bu yedi kat yabancı olsun.