Bir Hadis-i Şerif´de; "Mü'min mü'minin aynasıdır, mü'min mü'minin kardeşidir. Kaybettiği bir şeyini onun için muhafaza eder. Arkasından onu savunur." buyurmuştur Peygamber a.ş.

Hergün belki bilmem kaç kez seyreder insan kendini aynalarda. Evinde, dışarıda veya komşuda hep seyreder. Aynaların yalan söylemeyeceğini bilir. Ayna ayna der, göster beni bana. Ve görür, görmek istediğini aynada.

Ayna insanı kendisine yansıtan bir sebeptir. Karşısındaki nasılsa, hangi vaziyette ise onu ona gösterir. Aynanın vazifesi hakikati yansıtmaktır. Yani kısacası insan aynaya bakmadan kendisini görebilmesi imkansızdır. Yüzümüzdeki kiri aynaya bakmadan veya saçlarımıza akların düştüğünü nasıl öğreneceğiz?

Peki ya yüzümüzdeki sivilceyi nasıl inceleyebiliriz aynasız?

İşte insan da bir nevi ayna misalidir.

Efendimize bir gün birisi gelir ve; "Senin kadar kötü , senin kadar çirkin birisini görmedim" der. Peygamber a.s., "Doğru söylüyorsun" der.

Arkasından Efendimizin yanına Hz. Ebu Bekir a.s. gelir, ve "Ya Rasul senin kadar kadar güzel, senin kadar sevimli ömrümde görmedim"der. Peygamber a.s. yine, "Doğru söylüyorsun" der.

 Ashabı Kıram hemen sorarlar, "Ya ResulAllah ikisine de doğru söylediklerini buyurdunuz" hikmeti nedir?

Efendimiz s.a.v. şöyle buyurur: "Ben aynayım. Bana bakan, kendini görür. İkisi de kendilerini görüp, gördüklerini söylediler."

Kusur mu arıyoruz, insanların arkasından olmadık şeyler mi atıp tutuyoruz, sevmiyoruz mu huylarını?

O zaman hemen bir mümin kardeşimizin karşısına geçelim.

Ayna misali...

O kusur aynanın karşısına geçtiğimizde bakalım bize de görünecek mi?

Mümin Mümin kardeşinin kusurlarını seyretmek için bakmaz ona, asla o nazarla bakmamalı. Mümin kendi kusurlarını görebilmek için gönül aynasından seyretmeli mümin kardeşini. Kendi kusurlarını onda görürcesine.

Eğer kusurunu görmüşse birde teşekkür etmeli kardeşine, çünkü ona aynalık yapmıştır.

Kusur her nefiste vardır. Kusursuz insan yoktur, ve olmayacaktır da. O halde aynalık yapan mümin insan olabilme duası ile...