Ahenk, okurda estetik duygular uyandıran, düzenleme ve uyum anlamlarını taşır. İnsan boşuna dilinin altında saklıdır denmemiş. Konuşmalardaki ahenki keşf edenlerin, sürekli o ahenk içinde raks ettiklerine şahit olursunuz.

Bazı kelimeler çok fazla güzeldir, bazıları ise daha güzel. Onu söylediğinizde kelimenin rengi, ahengi bir başkadır. Ve her gün o kelimeyi kullanmaya gayret eder, kullanırken bundan çok fazla haz alırsınız.

Karman çorman olan duygularımızı, o kelimeyle ne güzel de ifade ederiz. Gönlümüz sıkışıp  çıkmaz yola girdiğinde, yüreğimize bir kelime dokunuverir, "Eyvallah".

Söz ola kestire başı.

Söz ola kese savaşı. 

Demiş Aşık Yunus, Aşk ile...

Bir Eyvallah dokundu yüreğimize, kesildi sıkışan yüreğimizin acısı.

Eyvallah kullananlar bilir, o bazen kabulleniş, yol veriş ve çoğu zaman sineye çekiştir...

Ama her ne olursa olsun sonunda hep bir rahat ediş.

Peki nedir bu "Ey-Vallah"?

Türkçe´mizde bir tane değil bir çok anlam taşır. Bazen teşekkür anlamını taşır. Bazen evet anlamı.  Veya ayrılırken kullandığımız "Allah`a ısmarladık" anlamının yerini doldurur, EYVALLAH...

Bir keresine tanınmış bir yazar ağabey´in mesajına cevap olarak;  "EYVALLAH" yazdım.

Kadına pek yakışmadığını ifade ettiğinde ise şaşırdım. Ama kullanmaktan hiç  vazgeçmedim.

Çok şey saklı onda; tevazu, hoşgörü, samimiyet...

İşte bu yüzden bazı kelimeler ahenklidir...

Kullanmak isteyenlere veya istemeyenlere yürekten "EYVALLAH"...