ANNEMİN YARASI

Salih on sekiz yaşına geldiğinde kayıp ailesini bulmak üzere kaldığı yetimhaneyi terk eder ve babasını ararken bir çiftlikte işe başlar. Hiç beklemediği bir anda hayalindeki yuvayı bulmuştur. Heyecan ve tansiyon yükseldikçe yeni sırlar da su üstüne çıkar. Salih geçmişinden kurtulup bu yuvada mutlu olabilecek midir? Annemin Yarası, Salih’in peşinde umudun izini sürüyor. Çekimleri, Sırbistan, Bosna Hersek, Hırvatistan ve Türkiye'de yapılan “Annemin Yarası” Bosnalı Salih’in anne ve babasını arayış hikâyesini anlatıyor.

Filminin konusu, kurgusu ve müzikleri şahane diyebilirim. Meryem Uzerli’nin de bir şarkı söylediği filmdeki oyuncuların performansları süper; özellikle de Bora Akkaş, kelimenin tam anlamı ile döktürmüş. “Annemin Yarası” Avrupa’nın göbeğinde, dünyanın gözü önünde yaşanan insanlık dramı tecavüz çocuklarını ve onun yarattığı travmaları anlatan bir film. Savaş sırasında Sırp askerin, Müslüman Bosnalı genç kıza tecavüzünden dünyaya gelen, doğar doğmaz devletin korumasına verilen “Salih” (Bora Akkaş), 18 yaşını doldurup yurttan çıkınca ailesini aramaya koyulur.

Filmin en sıkıntılı tarafı senaryonun derinlikten uzak bir içerik sunması bence. Film, bireylerin savaş sonrasındaki sıradan yaşamlarına zoom yaparken, geçmişle hesaplaşmayı bireysel anlamda bırakarak, bilinçli bir tercihle toplumsal arka planı es geçmiş. Evrensellik temalı bir konu, ucuz gişe hesapları yüzünden heba edilmiş. Buna rağmen film, savaşın ömür boyu süren etkilerini, yaraların aslında sarılamayacağını fazla duygu sömürüsü yapmadan anlatmayı başarmış.

Diyalogların biraz gerçeklikten uzak olmasını, yönetmenin bilinçli seçimi olduğunu düşünüyorum. Yönetmen anlattığı hikâye de bizleri sözden çok, görüntüye odaklamayı hedef alıyor.

Annemin Yarası, teknik açıdan standartların üstünde. Temiz bir çalışma. Film baba-oğul çatışmasını Bosna Savaşı bazında anlatıyor. Senaryodaki zorlamalar sanki, müthiş sürprizler içeren bir finale hazırlamak için kurgulanmış ama finale gelinceye kadar zaman zaman sürekliliği de kaybettiğimiz bir gerçek maalesef.

Aynı coğrafyada yaşayan insanların bir-iki gün içerisinde iki düşmana dönmesi aslında çok tanıdık bir konu. Bu toprakların sanki iki yüz yıllık kaderi sanki. Yönetmeni bıçak sırtı diyebileceğim bir konuya el attığı için ayrıca tebrik ediyorum. Ana fikri de oldukça tarafsız vermeye çalıştığını da hissedebiliyorsunuz. Savaşın kazananı yoktur, en büyük bedeli gün gelir kazandığını zannedenler ödeyecektir, diyebilmek ayrıca dikkat çekici olmuş.

Filmin son yazısına takıldım diyebilirim: Ne demek “Mutlu bir geleceği, mutsuz bir geçmişe kurban etmeyelim?” Etmeyelim kabul, peki geçmişten ders çıkartmayalım mı? Herkesin mutlu olduğu bir dünya hayali ile avunalım mı?

Televizyon dizileri ile ülkemizde olay olan Meryem Uzerli, uzun bir süre dizi çekmeyeceğini açıkladı geçenlerde. Düzgün senaryo gelirse film setinden uzaklaşmayacak. Aksanlı Türkçesi ile dizilerden vazgeçip yüzünü özletmesi doğru bir karar. Bu filmde Ozan Güven’le birlikte iyi bir ikili oluşturmuş. Ozan Güven, çok zor bir karakterin altından başarı ile kalkmayı başarmış. Gerçekten mizah ile dramı yüz hatlarında bu kadar başarı ile birleştirebilen çok az oyuncumuz var. Bravo Ozan Güven.

Annemin Yarası, bu haftanın kayıtsız kalınmaması gereken, çizginin üzerinde, derinlemesine düşünüldüğünde savaşın asıl savaş bittikten sonra başladığını anlatan filmi.