Sen beni hiç unutmadın canım annem

Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem

Bana ancak sıcak kucağını açtın annem

Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem

Beşiğimde mışıl mışıl uyuyorken ben

Kınalı ellerinle bana bir şeyler örerken

Hep beşiğime yaslanarak uyurdun sen

Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem

Göğsünden sanki cennet ırmağı akardı

Yemez, içmez bana gözü gibi bakardı

Sesimi duysa gece uykusundan kalkardı

Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem

Beni hep kucağında taşır, bana gülerdin

Canııım, ciğeriiim, yavruuum derdin

Sıcak toprağa yatırır, oyunumu seyrederdin

Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem

Tarlada, bağda, bahçede yağmur yaş demedin

Yakıcı sıcaklarda, kağnıdan, düvenden inmedin   

O kadar işin arasında bebeğini unutuvermedin

Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem

Anneler günü demişler, koca yılda bir güne

Annemi benzetmişler dalından koparılan güle

Dünya değil, ayaklarının altında cennet bile

Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem

Sayende büyüyüp anneler, babalar olduk

Rahmetin, şefkatin, hilkatin farkına vardık

Tabii ki, ilk dersimizi annemizden aldık

Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem

Allah’ım güzel anneleri cennetinle doyur

Seni seven kulunun duasını kabul buyur

Annesi olanlar ömrünce hep rahat uyur

Sana can feda, cana can katan can annem

Beni ne yerlere, ne ellere bırakmadın annem