Hiçbir hak dine, hukuka ve ahlaka göre savunulması, meşrulaştırılması mümkün olmayan Gazze ambargosunu kaldırtmak için bir fırsat doğmuş, uluslararası toplum "ambargonun kaldırılması gerektiğini" dile getirmiş, vicdanlar arasında bir ittifak meydana gelmiş idi. Her biri kendilerine göre uygun bir sebeple, hırsızı değil de ev sahibini suçlayan, bununla da yetinmeyip "ev sahibine yönelik uyarı ve engelleme görevini yapmadığı için" mahalle muhtarını (iktidarı) suçlayan yazılar yazanlar, konuşmalar yapanlar tozu dumana kattılar, onların gürültüsü arasında Gazze de unutuldu, ambargo da!

Hele birileri var ki, "Filan topluluk, filan ülke, falan etnik veya dini grup yıllardan beri zulüm altında inlerken onlara değil de bu yardım niçin Gazze'ye yapıldı" diye vaveyla koparıyorlar. İşte bunu anlamak mümkün değil. "Bir mazluma yardım etmenin şartı, aynı zamanda bütün mazlumlara yardım etmektir" şeklinde bir dini, hukuki, ahlaki kural hangi kitapta yazıyor! Elbette bütün mazlumlara yardım etmek, zulmün sona ermesi için elden geleni yapak gerekiyor; fakat bunun imkanlara ve fırsatlara bağlı olduğu da bir gerçek; birine yardım imkan ve fırsatı elvermiş iken, başkaları da var diye onu yapmamak savunulabilir mi?

Diyelim ki, bu iyi niyetli yardım faaliyetinde bazı kusurlar var (olduğunu söylemiyorum, varsayalım diyorum), bunları ön plana çıkarıp farz olan yardımın yapılmasını, yerine varmasını, ambargonun kaldırılması için durmaksızın çaba gösterilmesini ikinci plana atmanın, adeta unutturmanın mazereti olabilir mi?

Neyse olan oldu, herkesin kendi vicdanı ile baş başa kaldığında yapıp ettiğini bir daha gözden geçirmesi, doğan sonuçlardan ders alması temenni edilir. Şimdi yapılması gereken ise el, dil ve gönül birliği ederek ve doğan müspet rüzgardan da faydalanarak ambargonun kalkması için kesintisiz faaliyettir. Bu noktada medyaya büyük iş düşüyor ve her gün bir köşede meselenin ele alınması, canlı tutulması, unutulmaya terk edilmemesi gerekiyor.