Ağlama,

mevsimsiz ağlamaların zamanı değil,

Sessizliği dinle önce,

cesaretini kuşanmış bir yiğidin ayak seslerini dinle…

Ağlama,

bahar gülmese de, kış gelmese de ağlama sakın…

sessizliği kuşanmış bir dostun gözyaşlarını görsen de,

ağlama sakın…

Dost suskundur şimdi…

Siper etse de duygularını, zırh olup kuşansa da umutlarını,

Kınından çıkarsa da erdemin kılıcını,

Ağlama sakın…

Sus sadece… Sen düşerken düşmesin zaman diye,

Yokluğundan baharlar eskimesin

Sen yokken yaşam yeter ki bölünmesin diye sus!

Sus ve dostunun içini dinle…

“Kal” sesini duymak için sus sadece…

Gözlerinden fer çekilse de,

dizlerinde derman kalmasa,

yürekte yar olmasa da

sadece sus ve dinle!..

Ne hayaller bölmüştür yarınlarını,

Ne rüyalarda güneşler hiç doğmamıştır.

Ne aklın sana dost,

Ne yüreğin sana yardır.

Sen giderken, içinde bir şeyler hep eksik kalmıştır.

Giderken sakın ağlama…

Mevsimsiz ağlamaların zamanı değil,

Hayat dostlarını kaybetmeyi göze alacak kadar vefasız değil…

Sus sadece…

Yüreğinin iniltisini duyabilmek için sus.

Aklını kaybetmemek için sus…

Merhametin ateşinde ruhunu eritmek için sus sadece…

Sus ve sakın ağlama…

Kazanmak en başından kaybetmektir aslında…

İçindeki baharı kaybetmektir gitmek…

Dostun sesini duymamayı göze almaktır.

Aniden bırakmaktır dostun elini

Kaybetmek düşerken yalnız kalmaktır.

Sus sadece…

Avuçlarında biriken gözyaşlarınla dinle sessizliği…

Dostun “kal” demesini dinle…

Dinlemeyi bilmiyorsan,

Hayatına düşen yalnızlığı gör,

 Gör de öyle git…

Ruhunun intiharına başka şahit arama…

Mevsimsiz yağmurlara hesap sorma bir daha…

Ve giderken sakın ağlama…