Havalar sıcak.

Hem de çok sıcak.

İnsan hem uyuyamıyor, uyuduğu zaman da kalkamıyor.

Kalktığında ise bedeninde ve ruhunda çok ağırlık hissediyor.

Uyanıp da yeni bir güne odaklanana kadar epey bir zaman geçmesi gerekiyor.

Dün kalktım ben de böyle bir sıcak günün sabahında.

Gözlerim mahmur, vücudum kırgın, beynim henüz üst seviyede çalışma safhasına gelmemiş bir vaziyette.

Otobüs durağına indiğimde baktım otobüs gelmiş apar topar otobüse bindim ve boş bir koltuk bularak iyice yerleştim.

Araba hareket etmeye başlayınca çantamdaki “Aşkname” kitabını çıkardım.

Bu kitabı okumak öyle kolay değil.

Sindire sindire okumak gerekir.

Dedim ya daha aklım başımda değil.

Bir şey anlayamayacağım en iyisi dedim, hiç okumayayım.

Kitabı çantamı bakıp dışarıya göz gezdirirken bir arabanın arkasındaki “Atam izindeyiz” yazısı dikkatimi çekti.

“Allah Allah” dedim içimden, “acaba ne izni?”

Daha Ramazan-ı şerife girmedik ki bayram olsun. Yoksa hafta sonu iznini mi kastediyorlar diye düşünürken kafam birden dank etti.

Meğersem “Atam yolundayız” demek istenilmiş.

Ne yapalım?

Hava sıcak, vücut bitkin, afyonlar patlamamış, ruh da acayip yorgun.

Böyle bir ruh haliyle giderken bir okulun önünden geçiyorduk.

Orada ulu önderimiz Mustafa Kemal’in bir heykeli var. Heykelde “Ne Mutlu Türküm” diyene yazılı.

Yani Türküm deyince mutlu olunuyor da Çerkezim, Lazım, Manavım, Kürdüm vs. deyince insan mutsuz mu oluyor?

İfade üzerinde düşünürken baktim ki Vatan Caddesine girmişiz.

Vatan Caddesini biraz ilerleyince Bezm-i Âlem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinin önündeki durağa geldik.

Aman ya Rabbi!

O da ne?

Ulu önderimiz Mustafa Kemal’in devasa bir heykeli var.

Ama ne heykel?

Ağzında sigara tüttürüyor.

Ne kadar saçmalık?

Hem hastane duvarı hem de duvarda sağlığa zararlı bir sigara figürüyle Atatürk portresi.

Hiç olmazsa mozaik konulsaydı, olmaz mıydı?

Gözlerim o portrenin bir tarafında Mustafa Kemal’in o ünlü sözünü aradı; “Beni Türk hekimlerine emanet edin”

Ama ne arar?

Portrenin olduğu duvarın herhangi bir yerinde bu yazıya rastlamadım.

Ne kadar da güzel bir söz..!

Ancak bunu dikkate alan var mı?

Belki sadece vatandaşların bir kısmı için çok anlamlı bu söz.

Biz yine de Atatürk'ün yolundan gidiyoruz ve Türk hekimlerine kendimizi emanet ediyoruz.

Ya büyüklerimiz?

Onların canı can da bizimkisi patlıcan mı?

İşte Türkiye.

Başka söze ne hacet..!

Önderimiz diye baş tacı yaparız.

İşimize geldiğini iyi kullanır, işimize gelmedi mi oralı bile olmayız?

Buna da şükür..!

Başımızda biz vatandaşları düşünen bir önderimiz var.

Ama vatandaşın durumu umurunda olmayan Atatürkçülere ne demeli?

Her neyse?..