Adam;

Rakibi sendikanın başkanını, üyeleri arttıkça “yerden yere vurur”…

Kendi, yıllardır sendika başkanlığı yapar, üye sayısını erittikçe “kudurur!”…

***

Rakibi sendikayı, “iktidar yandaşı” olmakla suçlar…

Kendi sendikasının da bir partinin, hem de en bağımlısından “arka bahçesi” olduğunu her zaman “atlar!”…

***

Rakibi sendika şube başkanlarını sürekli başarısızlıkla suçlar…

Kendi “başarısızlığını” unutur!…

***

Rakibi sendika için, “iktidar gücünü kullanıp çalışanlara zulüm yapmayın” der…

Kendi, “partisi” işbaşına geldiğinde zulümün “daniskasını” yapar, yapılmasına da göz yumar!...

***

Rakibi sendika için, “iktidarın sendikası” diye “çamurlaşır”…

Kendi, “eşini-dostunu” partisinden “aday” yaptırır, canla başla çalışır!...

***

Rakibi sendika için, “besleme sendika” demekten imtina etmez...

Kendi, yıllardır “partisine” yaslanarak, üyelerinin sırtından “beslenir!”…

***

Rakibi sendikanın, üyelerinin hakları için “didinmesi” “içine oturur”…

Kendi, yıllardır “başını kuma gömer”, kös kös yerinde oturur!…

***

Rakibi sendikanın “hak, hukuk, adalet” edebiyatına “tükürür”…

Kendi, yıllardır “vatan, millet, sakarya” edebiyatıyla “saltanatını” yürütür!…

***

Adam, muhalefette iken “kuzu postuna” bürünür, “kuzu” olur …

Kendi, küçük bir belediye iktidarını ele geçirdiğinde bile, “postu” çıkarır “kurt” olur!...