12 Haziran geldi çattı.

Aylarca büyük mücadele verdi liderler.

Miting meydanları doldu taştı.

Kimi liderler kalabalıklardan memnun kaldı, kimileri de katılımın azlığından dolayı hayal kırıklığı yaşadı.

Liderler –cek’li, -cak’lı sözlerle meydandakilere umulduk, umulmadık vaatlerde bulundu.

Millet hayallere daldı.

Herkesin şu an cebinde 600 TL. garanti, işsizlik çözüldü... Türkiye şantiyeye dönüşecek, özgür bir ülke olacak, kimi yerlere yerel özerklik verilecek vs.

Ne kadar da kolay değil mi meydanlarda atıp tutmak!?

Göreceğiz bakalım, meydandaki sözler Meclis’e gelince hatırlanacak mı?

Bu kadar uğraş acaba demokrasinin gereği mi, yoksa menfaat icabı mı?

Demokrasi ne menem bir şeymiş?

Onun uğruna trilyonlar harcandı.

Liderler sağlıklarını bozdu.

Hatta ağızlarını bile.

Ya halk?

Onlar da meydanlara gitti gönül verdikleri liderlerini dinlemek için.

Amaç demokrasi yerini bulsun.

Acaba demokrasinin gereği hakkıyla yerine getiriliyor mu?

Vatandaş hür iradesiyle mi seçiyor?

Yoksa dayatmayla mı vekilini seçiliyor?

Acaba Meclis’e giren vekiller halkın gönülden istediği vekiller mi?

Hiç de öyle değil..!

Liderlerin iki dudağının arasında hangi vekillerin seçileceği.

Liderler belirlemiyor mu aday listesini?

Onlar bu olacak deyince olmuyor mu?

Ya da bu olmayacak deyince de onun üstü çizilmiyor mu?

İşte Türkiye’nin demokrasisi böyle.

Liderler emretsin, halk onları seçsin.

Sonra da övünelim demokratik bir ülkeyiz diye.

Ne kadar demokratız değil mi?

Ülkemizde hür demokrasi yok, vesayet demokrasisi var.

Bizler yani seçmenler kuklayız.

Koyun gibi güdülmekten başka yaptığımız bir şey yok.

Acaba diyorum, demokrasi bize giydirilmiş süslü bir elbise mi?

Neden tabandan tavana doğru bir demokrasi anlayışımız yok da, tavandan tabana doğru bir demokrasi anlayışımız var?

Bu ülkeyi ne zaman tavan yerine taban yönetecek?

Türkiye demokrasisi ne zaman varoş demokrasiden kurtulacak?

İşte Türkiye taban demokrasisine hâkim olursa halk tamamen hür iradesini kullanmış olacak.

Yok, hâlâ tavan demokrasisi devam ederse, biz güdülmeye devam edeceğiz demektir...