“Hayallerini çalacağım, daha o dursun ruhunu dolandıracağım. Yalanı, yoluna yoldaş yapanların devri bu zaman.” Dedi. Bir taraftanda elindeki telefonla otobüste tanıştığı Haydar Beyden (sözde) ödünç para almak için arama yapıyordu.

Küçük yaşlarda başlamıştı bu işlere, önce annesini kandırmakla sonra çantasından paraları almakla, sonra da başka insanların mallarına hibesine geçirmekle…

Arkadaşlarıyla nasıl çirkinleşebiliriz adlı çalışmalarıyla taçlandı bu işler. Dört arkadaşlardı daha önce arkadaşlarından İbrahim, evlerine yakın bir külliyede Hafız Şeref Efendiden hafızlık icazeti almak için uğraşıyordu.

Bu üç arkadaşın anneleri o çocuk için hiç iyi gözle bakmıyorlardı.

“Bu çocuğun beynini yıkayacaklar, bak görün!” Diye pekiştiriyorlardı sözlerini her fırsatta.

Diğer üç arkadaş kolay para nasıl kazanılır derdine düşmüşlerdi. İbrahim ile yolları çoktan ayrılmıştı.

Küçük yaşlarda ayrılan yollar ve sonrası hayatın gerçek yüzü ile karşılaşmalar.

Kimse ahireti nasıl kazanırım derdine düşmezken. Bu soruyu soran insanlara da farklı gözle bakıyorlardı. Hatta ileri boyuta gidip fazla derine dalma, ahiret alemini unut hayatın tadına bak, deniliyordu.

Hayat alemini nasıl algıladığımıza bağlı değil mi bu işler?

“Beyin yıkanmak” deyimi insanların ağızlarında pelesenk olmuştu bu cümle.

Neden insan Allahın emir ve yasaklarını öğrenmekten korkar?

Neden insan gerçeklerden kaçar?

Neden bir müslüman, müslümanca yaşamak için çabalamaz?

Dinimizi; kaç yaşında, kimlerden öğrenmemiz gerekir?

Gerçek alem neresi?

Berzah alemi var mı?

Arkadaş, arkadaşı ile nasıl sohbetler yapmalı?

Kuran-ı Kerim kime neden indirildi?

Kimlere dini eğitim verilir?

Din ile toplum arasında bağ var mı?

Toplumun bozulmasının sebebi nedir? Gibi sorular, yalanı diline yuva yapan Erdemin aklına arada sırada geliyordu.

Dedesi Ali Bey’le küçük yaşlarda gittiği cami sohbetlerinden kalan duyumlardı sadece bu soruları ona sorduran.

Sonra kendi kendine “Dedem yaşasaydı belki de ben İbrahim gibi biri olacaktım.” Diyordu.