Pes etmek mi daha huzur verici, yoksa etmemek mi?

Hemen hepimiz huzurlu bir hayat için mücadele ederiz, kimimiz erkenden huzuru arar, kimimiz emekliliğe kadar sıkıntı çekmeye razı olur. Fakat günün sonunda herkesin aradığı huzurdur. Peki insan hayatında pes etmek ile huzur arasında nasıl bir ilişki vardır acaba?

Ya da pes etmek demek artık huzur da dahil hiçbir şey için mücadele etmemek mi demek? Yoksa huzur mücadele etmekte mi?

Günümüz dünyasında etrafımıza baktığımızda başarılı olarak her kim aklımıza geliyorsa eminim o kişinin pes ederek bu başarıları elde ettiğinden söz edemeyiz. Mesela rahmetli Fuat Sezgin hoca, yada Aziz Sancar hoca sizce hayat serüveninde pes etmiş kişiler midir? Ya da emekli olayım da rahatıma bakayım diye düşünen bilim adamları mıdır? Kesinlikle hayır!

Peki karşımıza devamlı çıkan problemlere çözüm bulamıyorsak, önümüzdeki engelleri aşamıyorsak, ya da sistemin çıkmazlarında takılıp kalıyorsak ne yapacağız? Yine pes etmeyeceğiz. Siz hiç karşısına bir engel çıktığı için akmaktan vazgeçen nehir gördünüz mü? Önüne çıkan engeli aşamıyorsa etrafından dolaşır, eğer engel çok büyük ise durur bir göle dönüşür ki daha başka faydalara sebep olur. Fakat yine de pes etmez, bir şeyler üretmeye, bir fayda sağlamaya devam eder. Bilir ki eğer pes ederse ve ufacık kalırsa kokan bir su haline gelecektir. Mücadeleci ruhların ödülü başarı ve huzurdur, pes eden ruhlara düşen ise sönerken huzuru beklemektir.

İnsanoğlunun tarih boyunca birçok imkansızlıklar karşısında ne kadar büyük mücadeleler ile başarılar elde etmiş olduğunu tarih kitaplarımız sayfalarca anlatır. Öyleyse bugün bize düşen mazeretlere değil, imkansızlıkların arkasına değil, engellere değil, ufuk çizgisine odaklanmak, mücadeleci ruhumuzdan hayat bulmak, yaşama amacımızı gerçekleştirmek için pes etmeden mücadeleye devam etmektir.

Dr. Ömer Yazıcı