Gül Üzerine Bir Tefekkür Damlası

Çiçeği çiçek görmek insanın bakışındaki letafet ve onu ot görmek nadan bir hal.

Çiçeklerinde estetiğinde bir felsefe var sanki. Her çiçek ayrı bir çağrışım cümbüşü sunuyor insana..ayrı bir ilham ve ruh iklimi var sanki onların hallerinde.

Gül, çiçeklerin sultanı adeta.Onun her bir rengi, anlam kazanmış insan tasavvurunda.

Beyaz gül saffeti, al gül sevgiyi, sarı gül özgürlüğü, eflatun olanı hayreti sembolize etmiş mesela.Şiirlere konu olmuş. Türkülere , şarkılara ve ilham vermiş onu tefekkür edene…

Kırmızı gül aşkı sembolize etmiş mesela.Ona bakınca kimi Leyla ve Mecnunu, kimi Romeo ve Julieti görmüş ama ben şehitleri görüyorum.Zira ben biliyorum ki şehadet en büyük aşk şehit en büyük aşık …Kırmızı gül en çok şehide yakışıyor yeryüzünün damarlarına kan veren…Leyla’ya değil Yahya’ya belki… Zekeriya’ya ve Mus’ab bin Umeyre ve modern dünyanın şehitlerine Filistinde,Keşmirde ve  Suriyede..

Sarı gül, özgürlüğü sembolize etmiş.Sarı gül, özü gür kılan yiğitleri ve fatihleri hatırlatır bana… Yunus’un şiirindeki sarı çiçeği ve mutlak özgürlük olan ölümü yani ruhun bedenden tahliyesini birde.Sarı çiçek Sarı Saltuğa yakışır, Barbaros Hayrettine ve Canbolat paşaya.. Sarı çiçek esarete evet demeyen Çanakkale şehitlerine.Sarı çiçek Bedrin aslanlarının göğsündeki özgürlük muskası.

Beyaz gül saffeti temsil etmiş.Pak nasiyeli ve  temiz çehreli güzelleri…En çok annelere yakışır beyaz gül…Onlar saffetin şahikası…Meryem annemiz için evvela…Onun saffeti vahiy mühürlü…O, iç paklığın zirvesi… Onu takip eden Hatice annemizi hatırlarım ve Aişeyi, Fatımayı , Ummu Süleymi ve hatta Sümeyyeyi… Beyaz gül tüm anneleri hatırlatan aslında.. Sadece anneleri mi? Tüm ışık ordusunu ve irfan yolcularını..Nefsini tezkiye eden abidleri ve zahidleri ve birde masumları.

Eflatun gül, hayranlığı temsil etmis. O hayret makamında olanın göğsündeki rozet sanki.İlim sahibi olana yakışır en çok.Zira alimdir en çok hayret makamında olan..Eflatun bir gül görürseniz evvela tercüman-ı Kur’an İbn-i Abbası hatırlayın…İlmin kapısı Ali bin Ebi talibi birde…İbn-İ Haldunu, İbn-İ Sinayı ,İbni Kayyimi,Bediüzzamanı ve birçoğunu..

Pembe gül, nezaketi ve nezafeti hatırlatan… Ruh inceliğinin botanik dilde anlatımı…Bedevi kalmaktan kurtulup medeni olmaya sıçrayan gönülleri hatırlatan…Sumame bin Usal’in hali.

Şehadetini alır almaz “Senin bastığın yerler bana bir gül bahçesi artık” diyordu ya….Pembe gül, tefanı sırrına erenlerin ve isar kavrayışını idrak edenleri hatırlatan.

Mavi gül, özelde İlahi aşkı sembolize eden…Ballar balini buldum servetim feda olsun diyen gönül insanlarını. Deryalara açılan güzide insanları .Peygamber halası Ummu Haramı Kıbrısta şehit düşen .Eyyup el Ensari’’yi hatırlatır İstanbul surlarında kan veren. Abdurrahman bin Buht’u, Sivasta can veren.Abdullah el Battalı, Afyonda can veren…İlay-ı kelimatullahı  gaye edinen ve hayatının merkezine Allah için hizmet etmeyi koyan herkesi hatırlatır mavi gül…Himmeti mavi kubbeye çarpan herkesi ve hizmeti göklerde olan herkesi.

Siyah gül, hüznün ve ızdırabın sembolü.Siyah gül, Nuh tufanı, siyah gül, Kerbala.Siyah gül , Allah resulu’nun Taifte kırılan dişi…Siyah gül, benim modern dünyaya hediyem.Siyah gül, Filistin, siyah gül Bosna, siyah gül Çeçenistan, siyah gül Dersim, siyah gül Berlin duvarı, siyah gül şehit annesinin gözlerindeki yaş ve siyah gül yaşamış olduğum çağa takdimim.

Kırmızı güle bakarken şehitleri ve tüm insanlık meftunlarını, sarı güle bakarken tüm fatihleri ve özgürlük savaşçılarını, beyaz güle bakarken tüm masumları ve mazlumları, eflatun renkli güle bakarken tüm alimleri, mütefekkirleri ve insanlık için fikir teri dökenleri, mavi güle bakarken tüm serdengeçti yiğitleri ve kahramanları ve siyah güle bakarken şu muzdarip dünyadaki geçmiş ve mevcut masumları görebilseydik hakkı haykıran bir bülbül olurduk belkide.

Her çiçek insan gibi ve her insan çiçek gibi diyebilmek ve öyle bakmak insan ünvanlı çiçeğe.