Hükümetimiz emeklileri mağdur etmişti.
Bunu bizzat Reis kendi ağzıyla söylemiş ve bunun düzeltilmesi için emir de vermişti.
Ama sonra ne oldu?
Günlerce, haftalarca uğraşıldı ve sözde emeklilerin mağduriyetinin giderilmesi için Cumhuriyet 100. Yılı münasebetiyle 5.000 TL ikramiye dağıtıldı.
Bu 5.000 TL. İkramiye için mi uğraş verdiler.
Bunca emekli müjde beklerken dağ fare doğurdu.
Memuruna 8.500 TL. seyyanen zammı hoş gören hükümet emeklileri hor gördü.
Bu kararıyla hükümet cidden kendi ayaklarına sıktı, bunun farkında mı değil mi bilemiyorum ama korkarım yaklaşan seçimlere bunun bir yansıması olur.
Hadi verdiniz 5.000 TL. ikramiyeyi.
Bunun için de birçok şartlar öne sürdünüz.
Bir emeklinin bu 5.000 TL’yi almak için kırk takla atması gerekti neredeyse.
Eğer bir emekli çalışıyorsa, üretiyor demektir ki bunu teşvik etmeliyiz.
Zaten yıllarca çalışmış ve kanunlar karşısında o emekliliği hak etmiş.
Sonradan çalışıyor olması neden onun ikramiye almasının önünde engel olsun?
Aldığı emekli maaşı yetmiyor ki, bu yaştan sonra çalışmak zorunda kalıyor.
Hele ki emekli çiftçileri daha çok mağdur etti bu hükümet.
Çiftçi demek üretici demek.
Çiftçi demek emek demek.
Çiftçi demek ülke ekonomisine katkı demek.
Çiftçi demek helalinden kazanmak demek.
Ama çiftçinin üzerine yer kayıtlı olup da tarımsal destekleme alıyorsa ona ikramiye mikramiye yok.
Gidin Allah aşkına…
Dekar başı 170 TL ödeyen yüce Hükümetimiz üzerine kayıtlı onlarca dairesi olup da kira alanlara neden ödeme yapıyor?
Bu adalet mi?
10 dönüm yeri olsa birisi 1.700 TL alacağım diye ikramiyeden neden mahrum ediliyor?
Adalet ve Kalkınma Partisinin, adalet sözü artık yerlerde dolaşıyor.
İnanın hiç ikramiye vermeseydi emekliler bu kadar tepki göstermez yılbaşındaki zammı beklerlerdi. Ama görünen köy kılavuz istemez, şimdiden yılbaşında da Hükümet’in emeklilere bir çalım atma olasılığı yüksek.
Artık Hükümet emeklilerin hayalleriyle oynamasın.
Emeklileri çantada keklik görmesin.
Hak ettiği değeri versin.
Eğer emeklilerın hayaliyle oynanmaya devam ederse bu kervan artık yürümez.
Bir gün sandık size hezimet olur.