‘Yeni CHP’ ve ‘Farklı bir CHP’  diye yola çıktı.

Halkçı (!) mesajları ile ‘CHP’de neler oluyor?’ sorusunu gündeme getirdi.

Ama ansızın ‘u’ dönüşleri başladı.

Anayasa konusunda önce toplumsal uzlaşı istedi.

Toplumsal uzlaşı, kendini gösterince “Anayasa değişikliğine ihtiyaç yok” dedi.

Referandumda yüzde 58 evet çıkınca, tekrar görüş değiştirdi:

“Seçimi beklemeyelim bir araya gelip hemen yapalım” demek zorunda kaldı.

“Örtüyü biz çözeceğiz” dedi, örtüye dolandı.

Çirkin afişlerden hükümeti sorumlu tuttu ve suçladı, gerçekler ortaya çıkınca; özür diledi!

Baktı olmayacak ‘modeller’ üretti, alay konusu oldu.

Bu kez “Kürt sorunu” dedi, hazırlanmaya başlanan raporu dondurdu.

Genel af söylemi de sadece iki gün sürdü.

BDP’nin ittifak çağrısına ilk gün sıcak baktı, tepkiler gelince “tek başına iktidar” dedi.

Yani CHP’de bir türlü kargaşa sona ermedi.

Her çıkışa verilen cevap sonrası çark ediş hep sürdü.

Anlaşılan değişen CHP değil, sözler.

Sözleriyle eylemleri birbirini tutmayan politika açılımı…

Bakın Kılıçdaroğlu ne diyor:

“Değişim CHP’nin ruhunda var.”

Devamını da getiriyor:

“Türkiye’yi aydınlığa çıkartacağız.”

Oysa aydınlık için önce kendi yolunu aydınlatması lazım.

Halen tek parti döneminin ideolojik hastalığından kurtulamayan CHP’nin ruhunda değişimin olduğunu söylemek ise tam bir skandaldı…

Ama ve ancaklar ile değişim değil ancak çarklar üretir.

Bu çarklar da CHP’yi eritip bitirir.

CHP korkularını yenip zihniyet değişimine gitmezse sonu olur.

En iyisi CHP’yi kendi haline bırakıp geride bıraktığımız Bayram’a bakalım.

Ulaşamadığımız kardeşlerimize uzanan ellerimiz olan "hayır derneklerine…"

Vicdanımızın temsilcilerine.

Yapılan yardımları bu yılda yakın uzak demeden sahiplerine ulaştırdılar.

Savaşın, açlığın, yalnızlığın ve hastalıkların ıslattığı gözlerdeki yaşları sildiler.

Kalplerdeki yaraları sarmak için mücadele verdiler.

Kutsal görevi hakkıyla yerine getirdiler.

Yoksul halkın yüzünü güldürenlere teşekkür ediyorum.