Bu ülkede elbette iyi şeyler oluyor.

İşte dershaneler…

Paralı eğitime açılan kapı,

Mal- meta anlayışı,

Eğitim kurumu maskesinde işletme.

Bazen gölge eğitim, bazen emek sömürüsü,

Kültürel yozlaşma, yabancılaşma, bayağılaşma, stres ve zaman kaybı…

Yol-yemek parası, rekabet ve obezite başlangıcı.

Yani sözlük anlamı sadece okul dışında para ile ders veren kuruluş değil birçok anlam yüklenmeye açık kapitalist düzenin aracı…

Ve bu düzenin aracına dokunuluyor. Dershaneler kapatılıyor.

Ama yine liberaller bağırıyor.

Dün hükümetin yanında olduklarını yüksek sesle deklare eden liberal kalemler dershanelere dokunulduğu takdirde en fazla zararı yoksul ailelerinin göreceğini iddia ediyorlar. Tezleri ise dershaneler kapatılacak, özel ders piyasası patlayacak, yoksul aileler zarar görecek.

Ya yoksul aileler zaten çocuklarını dershanelere gönderemiyor ki… Bugüne kadar bu fırsat eşitsizliğini dile getirmeyenlerin bugün akla ziyan fikirler üreterek kafa karıştırmaları hayli ilginç. Oysa bu kalemlerin aklına gelmeyen daha büyük bir tehlike var. 4 bin dershanede çalışan 50 bin öğretmen. Eğer dershanelerin kapatılmasını eleştirecek ya da hükümeti uyaracak isek konu başlığımız dershanelerin kapanmasıyla ortaya çıkacak işsizler ordusu olmalı. Neredeyse mesai kavramı olmadan gece gündüz, hafta sonları dahil karın tokluğuna dershanelerde çalışan öğretmenler unutulmamalı. Umutları yıllardır sömürülen öğretmenlerin emekleri de derhal sömürülmekten vazgeçilmeli, dershanelerin kapatılmasıyla ortaya çıkacak olumsuzlukların tedbiri alınmalıdır.

Ve tabi sınav odaklı sistem unutulmamalıdır. Dershanelere aileleri mecbur bırakan sisteme dokunulmalıdır. Bu konu da MEB yetkilileri ile yaptığım görüşmede verdikleri bilgi şu: “Bugüne kadar gerçekleştirilen sınavlarda köklü değişime gidilecek. Yeni çalışmamız ile dershaneler gereksiz hale gelecek. Kısa sürede sınavsız eğitim projemiz devreye sokulacak. Özel dershanelerin ve öğretmenlerimizin karşı karşıya kalacağı tüm sıkıntılar da çözülecek. Gereksiz polemikler sona erecek.”