Bürokrasi tarafından dar bir alana sıkıştırılan, eli kolu bağlanan, iş göremez hale getirilen siyaset kurumu çıkış arıyor.

Meclis, ne zaman gelişen, değişen dünyaya uyum için bir adım atsa, bürokratik engelle karşılaşıyor.

Bu nedenle Türkiye Büyük Millet Meclisi anayasada değişiklik yaparak siyasetin alanını genişletmeye çalışıyor.

Lakin muhalefet partileri, anayasa değişikliğine karşı çıkıyor ve meclisten geçmemesi için çalışıyorlar.

Özellikle CHP!

Cumhuriyet halk partisinin engelleme çabasını anlayabiliyorum. Çünkü bu kendileri açısından anayasa değişikliğine engel olmaktan öte iktidar mücadelesidir.

Türkiye - sözde - 1945 yılında çok partili hayata geçti.

Lakin “Tek parti” dışındaki partiler seçim kazanıp iktidar olsa bile hiçbir zaman tam olarak muktedir olamadılar.

İktidarı, her zaman görünmez ortakla paylaştılar.

Bu ortak, iktidarı döneminde devletin bütün kurumlarında kadrolaşan “Tek parti”dir.

Yani, dolaylı olsa da her zaman iktidarın ortağı olan CHP, iktidarını kaybetmemek için mücadele veriyor.

Bürokrasi, imtiyazı kaybederse CHP iktidarı sona erer.

Çünkü değişiklik, özellikle tek parti zihniyetinin hâkim olduğu yüksek yargıda devrim niteliğinde değişiklikler getirecek.

Lamı cimi bu: Bürokrasi ile yönetilen bir ülkeyiz. Bürokratlar, iktidarın değişmez ortakları olagelmişler (yüzde elli bir hisse her zaman onların) ve böyle devam etsin istiyorlar.

Türkiye, ya değişiklikleri gerçekleştirip, hakiki manada çok partili siyasi hayata geçmeyi başaracak, egemenlik kayıtsız şartsız milletin olacak!

Ya da, eski düzen devam edecek ve “Tek parti” zihniyetini devam ettiren bürokratlar tarafından yönetilmeye devam edecek.